கடைசி இருபது நாட்கள்...!

"58, 59, 60 அப்பாடா ஒருவழியாக அறுபது நாட்களை இந்த நாசமா போற தேசத்தில் கடத்தியாயிற்று" என்று எனக்கு நானே சந்தோசப்பட்டேன். இலங்கைக்கு திரும்ப இன்னும் இருபது நாட்களே இருந்தன. ஆனால் இப்போது துருவா இல்லை. அவனை இலங்கைக்கு அனுப்பி விட்டார்கள். கார் ஓடத்தெரிந்த புண்ணியவான் அவனும் இப்போது இல்லை. நானும் ஜோவும் மட்டுமே மிஞ்சியிருந்தோம். இப்போது Trainஇல்தான் Officeக்கு போக வேண்டிய துரதிஷ்டநிலை. இது பற்றாது என்று Officeஇலிருந்து அண்மையாக இருக்கும் Railway station சுமார் 3 கிலோமீட்டர் தூரத்திலிருந்தது. ஆகவே ஒவ்வொரு நாளும் நடைராசாதான். அதுவும் ஜோவுடன் நடக்க வேண்டும்.

ஜோ ஒரு வினோதப்பிறவி. தான் ஒருவன்தான் உலகத்திலே பிழைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட ஆத்மா என்ற எண்ணங்கொண்டவன். அவனது தொலைந்து போன மூன்று Socksகளை குப்பைகூடையில் எறிந்தது நான்தான் என்று மனதார நம்புபவன்.  ஆகவே நாங்கள் எலியும் பூனையும் போல சண்டையிடுவதை நிறுத்த அந்த ஆண்டவனே நேரே வந்து கெஞ்சினாலும் முடியாத சமாச்சாரம். 3 கிலோமீட்டர் தூரம் சண்டை பிடித்துக்கொண்டு நடந்தால் தூரம் அதிகம் போல தெரியும் என்றான் ஜோ. ஆகவே எங்கள் இருவருக்கும் பொதுவான எதிரிகளை பற்றி கதைத்து நேரத்தினை கழிப்பதாக முடிவு செய்தோம். எங்களுக்கு கட்டளையிடும் அதிகாரம் படைத்த வெள்ளைக்காரன் டானியலை பற்றி கதைத்தால் ஜோவுக்கு உற்சாகம் பொத்துகொண்டு வரும். இங்க்லிஷில் தெரிந்த "உதவாக்கரை", "உருப்படாத பயல்" போன்ற வார்த்தைகளுக்கு சமனான ஆங்கில வார்த்தைகளால் அவன் வேலையில் செய்யும் பித்தலாட்டங்களை பற்றி கதைத்து மகிழ்ந்தோம். நீண்டதூரம் நடக்கும் போது உடல் சூடேறுவதால், ஆஸ்திரேலியா Winter ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை. .

அந்நேரம் Carbon Tax எனப்படும் சமாச்சாரம் அவுஸ்திரேலியா மீடியாக்களில் கடல் வழியான குடியேற்றம் பற்றிய செய்திகளையும் முந்திக்கொண்டது. ஒவ்வொரு Companyயும் தாமாக வெளியேற்றும் CO2 அளவுக்கேற்றவாறு வரி கட்டவேண்டுமேன்பதுதான் இந்த Carbon Tax வரிவிதிப்பு. ஆகவே இதன்மூலம் கம்பனிகள் சூழலுக்கு வெளியேற்றும் CO2 அளவை குறைக்க முயற்சிக்க வேண்டும் அல்லது கடுமையான வரியை அரசாங்கத்துக்கு கட்டவேண்டும். இந்த வரிப்பணத்தை வைத்து அரசாங்கம் சூழழில் அதிகரிக்கும் CO2வின் அளவை குறைக்கும் செயற்திட்டங்களுக்கு பயன்படுத்த இருப்பதாக செய்திகள் வந்தன. எங்கள் அலுவலகத்திலும் இதுபற்றிய கடுமையான விவாதங்கள் நடந்தன.

சில்வெஸ்டர் கொஞ்சம் சீரியசான ஆசாமி. நாலு பேரை இழுத்து வைத்துக்கொண்டு ஒரு கையில் ஆவி பறக்கும் Coffee Mugக்குடன் Carbon Tax பற்றிய சீரியஸாக ஆராய்ச்சி நடத்திக்கொண்டிருந்தான். இனி பொருட்களின் விலைகள் வானத்தை எட்டும் என்பது அவனது விவாதமாக இருந்தது. இந்நேரத்திலே சிகரெட் Breakஇற்காக வெளியே சென்று வந்த கமேரன் அவ்வழியாக வந்தான். அவனது மூச்சுகாற்றில் இருந்த சிகரெட் வாசனை அங்கிருந்த எல்லோரையும் தாக்கியது. சில்வெஸ்டர் உடனடியாக "உதாரணமாக கமேரன் போன்ற நபர்களுக்கும் Carbon Tax கட்டாயமாக்கப்படவேண்டும். சிகரெட் மூலமாக CO2இனை வெளியேற்றும் இந்த படுபாவிகளும் கூடுதலாக Carbon Tax கட்ட வேண்டும்" என்று சாதாரணமாக சொல்ல எல்லோரும் கொல்லென்று சிரித்தனர். அது போதாது என்று அது பற்றிய email ஒன்றையும் எல்லோருக்கும் தட்டி விட்டான்.

ஒவ்வொரு நாளும், மதிய உணவு முடிந்த பின்னரும் Table Tennis விளையாடுவோம். எங்கள் அலுவலகத்தில் மொத்தமாக நூறு பேர் வேலை செய்தாலும், பத்து பேர் மாத்திரமே இருக்கிற IT Departmentகாரனுகள்தான் மட்டும்தான் விளையாட்டில் இறங்குவோம். சைனாக்காரன் "சான் லீ"தான் எங்களுக்கு குரு. பத்தரை மணிக்கு வேலைக்கு வந்தாலும் Lunch Time ஒரு மணிக்கு Racketஉம் கையுமாக ஆஜராகி விடுவான். எனக்கு சுமாராகவே விளையாட வருவதால் லேசில் என்னை சேர்க்கமாட்டான்கள். மெக்ஸிகோக்காரன் ஆல்பி மட்டும்தான் என்னோடு போட்டிக்கு வருவான். என்னோடு விளையாடினால் மட்டும்தான் அவனுக்கு வெற்றி பெற வாய்ப்பிருப்பதால் இப்படி ஒரு கருணை. Doubles விளையாட ஆள் பற்றாது என்றால் மட்டுமே என்னை கூப்பிடுவான்கள். "சிங்"கும், ஈரானியன் அப்துல்லும் ஒருவித வெறியுடனே விளையாடுவார்கள். Lunch Time முடிந்தபின்னரும் நேரம் போவது தெரியாமல் Table Tennis விளையாடுவான்கள். Office மூடும்வரை மாலை நேரத்தில் வியர்க்க விறுவிறுக்க விளையாடாவிட்டால் அந்த நாளே வேஸ்ட் என்று "சான் லீ" அடிக்கடி கூறுவான்.

ஆஸ்திரேலியாவில் என்னுடன் பல்கலைகழகத்தில் படித்த நண்பர்கள் பலர் வேலை செய்து கொண்டிருந்தனர். அந்த பெரிய தேசத்தில் அவர்களது ஒரே contact, email மட்டும்தான். அடுத்த சனிக்கிழமை சந்திக்க முடியுமா என்று கேட்டு ஒரு email அனுப்பினேன். "அடிசக்கை! நீயெல்லாம் Sydneyக்கு வந்திட்டியா.. இனிமே மழை பொய்ச்சுடும்" என்பது போன்ற கனிவான வரவேற்புகள். "எப்படி இருக்கு Sydney" என்று ஸ்மித் கேட்டான். "இதுவரைக்கும் சும்மா பரவாயில்லையில்லடா மச்சான்! கொஞ்சம் விரிவா சொல்லனும்னா நான் Sydney பயணம் பற்றி எழுதின Blogஐ வாசிச்சு பார்.. என்று சைக்கிள் Gapல ஈயடிக்க ஆளில்லாத என்னுடைய Blogஐ market பண்ணினேன். emailஇல் பிளான் பண்ணின மாதிரி ஒரு சனிக்கிழமை நண்பன் மோர்கன் தங்கியிருந்த வீட்டுக்கு போனேன்.

எனது நண்பர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக்கொள்ளும்போது ஆளுக்கொரு இங்கிலீஷ் பெயர் வச்சுக்கூப்பிடுவார்கள். ஆகவே **கன் என்ற பெயர் மோர்கன் என்று மாற்றம் பெற்றது. மோர்கனின் வீட்டு சாமான்கள் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக இரைந்து கிடந்தன. "என்னடா மச்சான்! campus hostel மாதிரியே ரொம்ப cleanஆ இருக்கு" என்று சிரித்தேன். இதனால் கடுப்படைந்த மோர்கன்  "டேய் இதைப்பத்தி உன்னோட இழவு Blogல ஒரு வார்த்தை எழுதினா Friendship Cut" என்று எச்சரிக்கை விடுத்தான். பேச்சை மாற்ற "வேலை எங்கடா மச்சான்" என்று கேட்டு வைத்தேன். "ஒரு மணித்தியாலம் Trainஇல போகணும்டா. ஆனா இந்த ஏரியாவில முழுக்க தமிழ் சாப்பாட்டுக்கடை நிறைய இருக்குது. அதனால இங்கேயே குடியேறிட்டன். சமைச்சு கஷ்டப்படதேவையில்ல பாரு.." என்றான்.

நாங்களிருவரும் மிஞ்ஜன் என்கிற இன்னொரு நண்பனுடன் இணைந்து ஒரு Lunchஇற்கு போவதாக பிளான். மணி ஒன்றானது. இன்னும் மிஞ்சனை காணவில்லை. எல்லாத்தையும் நேரத்துக்கு செய்து பழகிய மோர்கன் பொறுமையிழந்து மூன்றாம் தடவையாக போன் செய்தான். "டேய்! எங்கடா இருக்கிறே.. மணி இரண்டாக போகுது. நான் காலையிலே சாப்பிடலைடா" என்று அழாக்குறையாக சொன்னான். "கொஞ்சம் இருடா இன்னும் இரண்டு நிமிஷம்தான்" என்று மிஞ்ஜன் கெஞ்சினான். மோர்கன் கொஞ்சம் வெள்ளைக்காரன் மாதிரித்தான். எல்லாமே நேரத்துக்கு நடக்கணும். கடவுள் உலக Mapஐ சரியாக பார்க்காமல் செய்த தவறினால் இலங்கையில் பிறந்தவன். Jaffna St.Johnsஇலே படித்தவன். ஆகவே அப்போதே இங்கிலீஷ் நல்லா கதைப்பான். ஆனால் என்னதான் நல்லா இங்கிலீஷ் கதைச்சாலும் அதனை பிகர்களை மடிக்க பாவிக்காத நேர்மையாளன். "இவன் இப்ப Sydneyஇல் வாங்கும் சம்பளத்தை நீ retire பண்ணும் காலத்தில கூட வாங்க மாட்டே" என்று சாம்சன் எப்போதுமே என்னிடம் சொல்லுவான். ஆனாலும் அவனது sydney Apartment எங்களது Campus Hostelலை விட கொஞ்சமே மேம்பட்ட நிலையிலிருந்தது.

மிஞ்சன் ஒருமாதிரியா இரண்டு மணிக்கு வந்து சேர்ந்தான். "எப்படிடா இருக்கே.. அப்ப பார்த்த மாதிரியே இருக்கே.... Unbelievable" என்றான் மிஞ்ஜன். மோர்கன் வீட்டிலிருந்து 45 நிமிஷம் வேகமான கார் பயண தொலைவிலிருக்கும் ஜாக் & ராஷ் வீட்டுக்கு போனோம். எங்களுக்காக இருவரும் சமையல் செய்திருந்தார்கள். Bachelor சமையல் என்றாலும் நான்கு கறிவகைகளும் மூன்று பொரியலுமாக விருந்து களைகட்டியது. விருந்து முடிந்தபின்னர் பின்னேரம் எங்கே போவது என்ற விவாதம் தொடங்கியது.

படம் போரடிக்கும் என்றார்கள். கிரிக்கெட் விளையாட முடியாத அளவுக்கு நிறைய சாப்பிட்டு விட்டோம். ஜாக் "வாங்கடா எல்லோரும் Bush Walk போவோம்" என்றான். சொல்லும்போதே அவன் கண்கள் ஒருவித பரவசநிலையிலிருந்தன. "அது என்னடா BushWalk.. அப்படி என்றால் என்னடா மச்சான்" என்று கேட்டேன். அவுஸ்திரேலியா ஒரு புதர்க்காடுகளை கொண்ட வறண்ட தேசம்.. அவுஸ்திரேலியன்களின் முதல் முக்கிய பொழுதுபோக்கே அந்த புதர்களினூடாக நீண்ட தூரம் ஜாலியாக நடைபோடுவதுதான். அதுதாண்டா மச்சான் BushWalk என்றான் ஜாக். ஜாக் இலங்கையில் Campusஇல் படிக்கும்போது அவனுக்கு படிப்பது மட்டுமே அவனது ஒரே ஒரு பொழுதுபோக்காக இருந்தது. Campusஇல் சொல்லிக்கொடுக்கும் படிப்பு பற்றாது என்று CIMA, BCS போன்ற இதர Courseகளில் சேர்ந்து படித்து இந்த பிறவிப்பயனை அடைந்தவன். ஆனால் இப்போது Bushwalk என்றதொரு அந்நியமான பொழுதுபோக்கு அவனது TopTenஇல் முதலிடத்தில் இருந்தது.


Manly Beachக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் Walkwayஇல் போவதாக இருந்தோம். ஜாக்தான் காரை ஓட்டினான். ஒருவித வெறியுடனே வேகமாக போய் சேர வேண்டும் என்று ஓட்டினான். போய் சேர்ந்ததும் எல்லோரும் beach மணலில் நடந்து பழங்கதை பேசினோம். மோர்கன் கையில் camera இருந்தது. சூரியன் மறையும் மாலைக்காட்சியை எப்படியாவது அழகாக எடுக்க வேண்டுமென்றான். ராஷ் மற்றவர்களை கலாய்ப்பதில் வல்லவன். மோர்கன் சொல்லும் ஒவ்வொரு வசனத்துக்கும் ஏதாவது சொல்லுவான். "மச்சான் நீ மோர்கனை பத்தி Blog எழுதுடா.. நான் உனக்கு நல்லா நாலு points எடுத்துத்தாறேன்" என்றான். Walkway சில இடங்களில் அழகாக இருந்தது. படிகள் சில இடங்களில் கட்டப்பட்டிருந்தன. பல இடங்கள் பாறைகளும் . உயரமான பாறை மேல் ஏறி கடலின் அழகை ரசித்தோம்.

மோர்கன் பரந்த மேகங்களை  Cameraவுக்குள் அடக்க முயற்சித்தான். ஒரு இடத்தில் உலகப்போரில் பயன்படுத்தப்பட்ட பதுங்கியிருந்து துப்பாக்கி சுடும் தளத்தை (Gun Pit) பார்க்கக்கூடியதாக இருந்தது. வேகமாக நடந்ததால் குளிர் தெரியவில்லை. சூரியன் மறைய பத்து நிமிடங்களே இருந்ததால் வந்த பாதையிலே காரை நோக்கி நடந்தோம். "மச்சான் இங்க பாருங்கடா கார் parking ticket எடுக்க மறந்து விட்டோம். அநேகமாக Fine போட்டிருப்பானுங்க" என்றான் ஜாக். உண்மைதான் காரின் முன்புறத்தில் 100 டொலர் Fine Receipt வைக்கப்பட்டிருந்தது. "எல்லோரும் மறந்து தொலைச்சீங்க.. ஆளுக்கு 33 டொலர் கட்டுங்க" என்று சொல்லியவாறே மோர்கன் காரை எடுத்தான். இப்படித்தான் முக்கிய இடங்களில் parking டிக்கெட் எடுக்காமல் park பண்ணினால் fine அடித்து விடுவான்கள்.

இலங்கைக்கு திரும்பிச்செல்லும் நாளும் ஒருவாறாக வந்து விட்டது. இந்த நாள் எப்போது வரும் என்று இருந்த எதிர்பார்ப்பு இப்போது இல்லை. மனம் வெறுமையாக இருந்தது. கிட்டத்தட்ட இருபது மணித்தியால பிரயாணம் முடிந்த பின்னர் நள்ளிரவு ஒரு மணிக்கு வீட்டினை வந்தடைந்தேன். மெதுவாக நடந்து எனது ரூமுக்கு போனேன். காமிக்ஸ்கள் மேசையில் கொட்டிக்கிடந்தன. மூன்று மாதங்களின் பின்னர் காமிக்சை கண்டேன். கையில் அகப்பட்ட ஒரு காமிக்சை எடுத்துக்கொண்டு படுக்கையில் விழுந்தேன். அதன் தலைப்பு "நரகத்தின் நடுவில்"..