ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் இலங்கையில் ஒரு தமிழ் காமிக்ஸ் -- பாகம் 2

சில வருடங்களுக்கு முன்னராக ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் பற்றிய முதலாவது பதிவினை எழுதினேன். ஏனோ தெரியவில்லை, அதன் தொடர்ச்சியை எழுதுவதற்கு மனம் வரவில்லை. எழுத யோசித்தாலும் எதை எழுதுவது என்று தெரியவில்லை. சமீபத்தில் நண்பர் பிரதீப் ஞாபகப்படுத்தினார். சரி பழைய ஞாபகத்தை திரட்டி எழுதுவோம் என்று முடிவெடுத்தேன். என்னுடைய ஞாபக சக்திக்கு ஏற்றவாறு கீழ்கண்ட பதிவை அமைத்துள்ளேன்.

ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸின் முதலாவது பிரதி பெரிய சைசில் 85ரூபாவில் வந்தது. அண்ணாவே இலங்கையிலுள்ள புத்தக கடைகளுக்கு போன் செய்து புத்தகங்களை அனுப்பி வைத்தான். நான் எனக்கும் இதுக்கும் சம்பந்தம் இல்லாத ஆள் மாதிரி "தேமே" என்றிருந்தேன். இரண்டு மூன்று வாரங்கள் கழித்து புத்தக விற்பனை குறித்து விசாரித்தால் வந்த சேதி நல்லதாக இருக்கவில்லை. ஒரு சில புத்தகங்களே விற்றதாக சொன்னார்கள். ஓரிண்டு இடங்களில் விற்பனை பரவாயில்லை ரகம். அதுவும் காமிக்ஸ் பற்றிய ஆர்வமிருந்த விற்பனையாளர்கள் தங்கள் வாடிக்கையாளர்களுக்கு எடுத்து சொல்லி விற்றிருந்தார்கள். நான்கைந்து கடிதங்கள் வந்தன. ஒவ்வொன்றும் இரண்டு மூன்று பக்கத்துக்கு இருந்தன. தீவிர காமிக்ஸ் ரசிகர்கள் ஐஸ்பெர்க் காமிக்சை வரவேற்றனர். அவர்களது கடிதங்களே அடுத்த புத்தகத்துக்கான முயற்சிக்கான டோனிக்காக அமைந்தது. ஆனாலும் எப்படி புத்தகங்களை மார்கெட் செய்வதோ என்று தெரியாமல் தடுமாறினோம். காமிக்ஸ் வாசிக்கும் குறிப்பிட்ட வட்ட வாசகர்களுக்கு எவ்வாறு விளம்பரப்படுத்தலாம் என்றும் தெரியவில்லை.

அப்போதுதான் இன்டர்நெட் என்கிற சமாச்சாரம் ப்ரௌசிங் சென்டர்கள் மூலமாக எங்கள் பிரதேசங்களை ஆக்கிரமித்திருந்த சமயம். அண்ணாவும் ஒரு IT ஆசாமி என்பதால் ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸுக்காக ஒரு வெப்சைட் உருவாக்கிடுவதாக முடிவெடுத்தான். நானும் அப்போதுதான் வெப் ப்ரோக்ராம்மிங் பற்றி படித்திருந்தேன். ஆகவே ஒரு நல்ல நாளில் ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் வெப்சைட் உதயமானது. வெப்சைட்டை உருவாக்கி ஒரு "டிஸ்கஸன் போரம்" வைத்தோம். அதில் ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் சம்பந்தமான அறிவிப்புகளை செய்தோம். இந்த வெப்சைட் மூலமாகத்தான் கடல் கடந்த இந்திய காமிக்ஸ் நண்பர்களின் தொடர்பு ஏற்பட்டது. எங்களது "டிஸ்கஸன் போரம்" காமிக்ஸ் நண்பர்கள் கூடி பழைய அனுபவங்களை விவாதிக்கும் திண்ணையாக தொழிற்பட்டது. இலங்கை நண்பர்களின் வருகையை விட இந்திய காமிக்ஸ் ஆர்வலர்களின் வருகை அதிகம் என்பதுதான் உண்மை. அக்காலத்தில் இன்டர்நெட் என்பது இலங்கையின் எல்லா பகுதிக்கும் சரியாக பரவவில்லை என்பது காரணமாக இருந்திருக்கலாம்.

ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் வெப்சைட் மூலமாக இந்திய காமிக்ஸ் ரசிகர்களான ரகு மற்றும் விஸ்வா ஆகியோரின் அறிமுகம் கிடைத்தது. அவர்களின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க சில காமிக்ஸ் பிரதிகளை இந்தியாவுக்கு அனுப்பினோம். 2007ஆம் ஆண்டளவில் ரகு என்கிற ராகுலன் என்ற அந்த நண்பர் தாங்களும் புதிதாக காமிக்ஸ் வெளியிட இருப்பதாக சந்தோஷ செய்தியை அறிவித்தார். அவரும் சில காமிக்ஸ் நண்பர்களும் இணைந்து "ஸ்டார் காமிக்சை" தொடங்கியிருந்தார்கள்.

முதல் இதழை எங்களுக்கு அனுப்பினார்கள். அதன் தரம் ஆங்கில பதிப்புகளின் தரத்தில் அட்டகாசமாக இருந்ததை கண்டு வியந்தேன். "பனி மலைக்கோட்டை" என்ற கேப்டன் பிரின்ஸ் தோன்றும் சாகசத்தை முதன்முறையாக வாசித்து ரசித்தேன். முதன்முறையாக ஹார்ட் பைண்டிங்கில் ஒரு தமிழ் காமிக்ஸை கண்டேன். ஏதோ ஒரு காரணத்தினால் "ஸ்டார் காமிக்ஸ்" பின்னர் வெளிவரவில்லை. ஆனாலும் என்னை பொறுத்தவரை அந்த இதழ் தமிழ் காமிக்ஸ் உலகில் ஏற்படுத்திய தாக்கம் முக்கியமானது என்றே தோன்றுகின்றது.

விஸ்வா அப்போதே எங்கள் காமிக்ஸ் பற்றிய விமர்சனங்களை வழங்கி அதீத ஆதரவு தந்தார். அவரது ப்ளாக்போஸ்டுகள்தான் ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் இருந்ததற்காக ஆதாரங்களாக உள்ளன. இப்போது இந்த போஸ்டுக்கான படங்களை அங்கிருந்தே உருவியுள்ளேன். இவ்வாறான ப்ளாக்போஸ்ட்கள் மற்றும் நீளமான கடிதங்கள் அடுத்தடுத்த புத்தகங்களை வெளியிட உந்துதல் அளித்தன என்பது நிச்சயம்.

முதலாவது இதழின் பின்னராக இரண்டாம் இதழுக்கான வேலைகளை அண்ணா தொடங்கினான். முதலிரண்டு புத்தகங்களுக்காக ஏற்கனவே ரோயல்டி கட்டணங்கள் கட்டி விட்டதால் இரண்டாம் புத்தகத்தை உடனடியாக வெளியிட வேண்டிய கட்டாயம். முதல் இதழைப்போலவே இரண்டாம் இதழுக்கும் ஆங்கில பதிப்பு எங்களிடம் இருந்ததால் மொழிபெயர்ப்பு எளிதாக இருந்தது. ஆனால் இம்முறை நானும் மொழிபெயர்ப்பில் உதவினேன். இப்போது அந்த புத்தகத்தை பார்க்கும்போது பல இடங்களில் சொதப்பியிருப்பதை உணரமுடிகின்றது. முதல் புத்தகம் பெரிய சைசில் ஜரூராக 85ரூபா விலையில் வந்தது. விற்பனை மந்தத்திற்கு விலையின் உச்சம் காரணமாக இருக்கலாம் என்று அண்ணா கருதினான். அதனால் இரண்டாம் புத்தகம் 50ரூபா விலையில் வழமையான சின்ன சைஸுக்கு மாற்றப்பட்டது. இம்முறையும் அண்ணாவே விற்பனையாளர்களுக்கு அனுப்பிவைத்தான்.

இலங்கை முழுவதுக்குமாக XIIIஇன் உரிமை வாங்கப்பட்டிருந்தாலும் அதனை ஐஸ்பெர்க் காமிக்ஸ் அதனை சரியாக பயன்படுத்தியிருக்கவில்லை. குறிப்பாக சிங்களம் இலங்கையில் எழுபது சதவீத மக்களின் மொழி, ஆகவே அதில் வெளியிடும் யோசனையை அண்ணா சொன்னான். எங்களுக்கு சிங்களம் சுத்தமாக தெரியாது. ஆகவே ஒரு சிங்களம் படிப்பிக்கிற ஒரு மாஸ்டரின் உதவிகொண்டு மொழிபெயர்ப்பதாக ஏற்பாடு. சில நாட்களில் ஆர்வமாக தமிழை சிங்களத்தில் மொழிபெயர்த்து தந்துவிட்டார். ஆனால் அவர் என்னத்தை எழுதியிறுக்கிறாரோ... அது சிங்கள காமிக்ஸ் ரசிகர்களிடம் எடுபடுமா என்று தலையை பிய்த்துக்கொண்டோம். எனது சிங்கள நண்பர்களிலே காமிக்ஸ் வாசிக்கும் நண்பனிடம் சிங்கள மொழிபெயர்ப்பு ப்ரூப் காமிக்ஸை கொடுத்து வாசிக்குமாறு சொன்னேன். இரண்டு நாளைக்கு பிறகு வந்த அவன் இந்த மொழிபெயர்ப்பு சரிவராது. சிங்கள காமிக்ஸ் பேச்சுவழக்கில் எழுதுவார்கள். ஆனால் இது எழுத்து வழக்கில் போர்மலா இருக்கு. இது எடுபடும் என்று தோணலை என்று கை விரித்தான். சரியான மொழிபெயர்ப்பாளர் இல்லாததால் சிங்கள காமிக்ஸ் ஐடியா கைவிடப்பட்டது.

இன்சைடர்ஸ் விளம்பரம்

அது அவ்வாறு போய்கொண்டிருக்க தமிழ் காமிக்ஸின் அடுத்த இதழுக்கு என்ன செய்வது என்ற யோசனை தலையிலேறியது. XIIIக்கு பிறகு யார் என்ற கேள்வி எனக்கு எப்பவுமே இருந்தது. அண்ணாவோ தோர்கல், அல்டேப்ரன் என்ற வேற்றுகிரகக்கதை, இன்சைடர்ஸ் என்ற பெண் உளவாளியின் சாகசம் என்ற பெரிய லிஸ்ட் ஒன்று வைத்திருந்தான். ஆனால் அந்நியமான கதைகளை தொடுவதில் பல சிக்கல்கள் இருந்தன. அவர்கள் அனுப்பிய சாம்பிள்கள் பிரெஞ்சு மொழியிலிருந்தன. படம் பார்த்து கதையின் தரத்தை மதிப்பிடுவது சிரமம் என்றே புரிந்தது. உதாரணமாக பவுண்சரின் முதலாம் பாகமும் அவர்கள் அனுப்பிய சாம்பிள்களில் இருந்தன. ஆனால் அக்கதையின் படங்கள் கவர்ந்தாலும் சிக்கலான கதையின் போக்கு பிடிபடவில்லை. ஆனால் தமிழ் ரசிகர்களுக்கு பரிச்சயமான "கேப்டன் டைகர்" என்று அறியப்படும் ப்ளுபெரியை அறிமுகப்படுத்துவது என்று தீர்மானித்தோம். ஆனால் இதுவரை தமிழில் வராத கதைகளை கதைகளை தேடினோம். அப்போது இளமைக்கால டைகர் கதைகளை முத்து  காமிக்ஸ் வெளியிட்டிருக்கவில்லை. ஆகவே அக்கதைகளை தெரிவுசெய்தோம்.

வாஸ்கோ கதையின் விளம்பரம்

ஒரு நல்ல நாளில் Dargaud நிறுவனத்திலிருந்து சாம்பிள் புத்தகம் வந்திறங்கியது. அதற்கான ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு சாம்பிள்கள் இல்லையென கையை விரித்துவிட்டனர். அப்போதுதான் தொடங்கியது சங்கடம். விசாரித்து பார்த்தபோது பிரெஞ்சு மொழிபெயர்ப்பு கொழும்பில் செலவு கூடின விஷயம் என்ற உண்மை தெரிந்தது. வழமையாக ஓரிரண்டு பக்கங்கள் மட்டுமே மொழிபெயர்க்கும் அவர்கள் இருபத்தைந்து முப்பது பக்கங்கள் மொழிபெயர்ப்பதற்கு யானை விலை குதிரை விலை சொன்னார்கள். அப்போதுதான் அண்ணாவின் சாப்ட்வேர் மூளை வேலைசெய்தது. "கூகிள் டிரான்ஸ்லேடர்" மூலமாக மொழிபெயர்க்கலாம் என்றான். கதையில் பக்கபக்கமாக வரும் வசனங்களில் முதலில் ஒரு நண்பரின் உதவிகொண்டு டைப் செய்து எடுத்தோம். பின்னர் அதனை "கூகிள் டிரான்ஸ்லேடர்"ல் மொழிபெயர்த்தேடுத்தோம். "கூகிள் டிரான்ஸ்லேடர்" தனது ஆரம்ப காலங்களில் ஓரளவுக்குத்தான் மொழிபெயர்க்கும். ஆகவே ஆங்கிலத்தில் டிரான்ஸ்லேட் ஆன சமாச்சாரம் கொஞ்சம் விளங்கியது. குறிப்பாக ப்ளுபெரி லோங் சாம் என்ற தப்பியோடிய அடிமையுடன் கதைக்கும் வசனங்கள் பிரெஞ்சு கிராமீய வட்டார வழக்கு மொழியில் இருந்ததால் "கூகிள் டிரான்ஸ்லேடர்" அநியாயத்துக்கு திணறியது. அந்த பக்கோடா வசனங்களுடன், படங்களையும் பார்த்து, கதையோட்டத்திற்கு ஏற்றவாறு வசனங்களை தீர்மானித்தோம். அதனை மொழிபெயர்ப்பது வினோதமான சவாலாகவிருந்தது.

இது இப்படி போய்கொண்டிருக்க அண்ணா செய்த ஒரு காரியம் எனக்கே வியப்பளித்தது. இனிமேல் இப்படி பிரெஞ்சு மொழிபெயர்ப்புக்கு திணறுவதை காட்டிலும் பிரெஞ்சு படித்துவிடலாம் என்று அண்ணா முடிவு செய்தான். ஆனால் இரண்டு மூன்று கிளாஸ் போய்விட்டு முழிபிதுக்கியவாறு வீடு திரும்பினான். "என்னடா சோதனை இது. பிரெஞ்சில் கதிரை மேசைக்கெல்லாம் ஆண்பால் பெண்பால் பாக்கிறாணுக" என்று அலுத்துக்கொண்டான். காமிக்ஸ் மேல் அவனுக்கிருந்த பற்று அவனை பிரெஞ்சு க்ளாஸுக்கு கொண்டு போய் விட்டது. அவனும் சலிக்காமல் சில க்ளாஸுக்கு போனான். அவனை மாதிரி ஒரு காமிக்ஸ் வெறியனை கண்டதில்லை.

ப்ளுபெரியின் பெயர் வந்த காரணம்

இரண்டாம் இதழைபோலவே ப்ளுபெரியின் சாகசமும் அம்பது ரூபாயில் விற்பனைக்கு அனுப்பப்பட்டது. விற்பனையின் பின்னராக சில கடிதங்கள் வந்தன. ஆனால் விற்பனை அவ்வளவு முன்னேற்றமில்லை. வெறும் இருபது லட்சம் தமிழர்கள் வாழும் நாட்டில் காமிக்ஸ் என்ற ஊடகம் சென்றடைய வேறு லெவலில் முயற்சி செய்ய வேண்டும் என்பது புரிந்தது. 2007ஆம் ஆண்டு காலப்பகுதியில்தான், நிழல் உள்நாட்டுப்போர் நிஜமாக உருமாற தொடங்கியிருந்தது. போரின் தாக்கம் காரணமாக நாட்டின் ஏனைய பகுதிகளுக்கான தொடர்பு பாதிக்கப்பட்டது. கிளிநொச்சிக்கும் 50 புத்தகங்கள் அனுப்பினோம். அதன்பிறகு அதைப்பற்றி கேட்கத்தோன்றவில்லை. பணம் வராததற்கு வெவ்வேறு நியாயமான காரணங்கள் இருந்தன. அப்போதுதான் நாட்டில் சமாதான பேச்சுகள் முடிந்து போர் உத்தியாகபூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டது. அதன்பிறகு வளைக்குள் பதுங்கிய எலிகளாணோம். கொழும்பில் பாதுகாப்பு பலப்படுத்தப்பட்டது. எங்கள் வாழ்க்கைமுறையே மாறிப்போனது. காமிக்ஸ் வெளியிடும் யோசனையே வரவில்லை. ஏதோ சின்ன வயசு ஆசைக்கு மூன்று புத்தகமே அதிகமோ என்று தோன்றியது. இப்போதுகூட ஏதாவது ஒரு ஆங்கில காமிக்ஸை வாசிக்கும்போது தமிழில் வெளியிடுவோமா என்று ஆசை வருவது உண்மைதான். அதற்கு காலம் பதில் சொல்லலாம்.

படங்கள் பின்வரும் நண்பர்களின் தளங்களிருந்து சுடப்பட்டன. நன்றி...
http://tamilcomicsulagam.blogspot.com/
http://www.comicology.in/



http://www.comicology.in/2007/08/star-1-captain-prince-april.html
http://tamilcomicsulagam.blogspot.com/2008/09/iceberg-comics-srilankan-tamil-1st.html
http://tamilcomicsulagam.blogspot.com/2008/09/iceberg-comics-2nd-issue-xiii.html
http://tamilcomicsulagam.blogspot.in/2008/09/icerberg-comics-3rd-issue-blueberry.html?m=1

ஊழிகாலத்தில் ஒரு காமிக்ஸ் வேட்டை

1997ஆம் ஆண்டளவில் நான் எட்டாம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தேன். காமிக்ஸ் படிப்பற்காகவே பள்ளிக்கூடம் போன காலம். பள்ளிக்கூடத்தில் காமிக்ஸ்களை கைமாற்றிக்கொள்வோம். சமூகக்கல்வி பாடம் நடக்கும்போது மாயாவியின் "தலையில்லா கொலையாளி" பாக்கெட் சைஸ் புத்தகம் எனது சமூககல்வி புத்தகத்துக்கு நடுவே இருக்கும். எங்களிடம் இருக்கும் காமிக்ஸ் புத்தகங்களை கைமாற்றிகொள்வோம். பாடசாலை நேரத்திலேயே வாசித்துவிட்டு கொடுத்துவிட வேண்டும். வீட்டுக்கு கொண்டு செல்ல அனுமதியில்லை. இதற்காகவே நான், சிவா, கிச்சா என்கிற கிருஸ்ணா, அச்சா என்ற அச்சுதன் ஆகியோர் கடைசி வரிசையில் இருப்போம். கணித டீச்சர் முக்கால்வாசி நேரம் ப்ளாக் போர்டை பார்த்தே பாடம் படிப்பிப்பா. நாங்களும் சீரியஸாக கணித புத்தகத்தை பார்ப்பது போல ஒரு பீரியட்டில் 25 பக்கம் காமிக்ஸ் வாசித்துவிடுவோம். இதற்காகவே தவறாமல் ஒவ்வொரு நாளும் பாடசாலைக்கு போவேன். பள்ளிக்கூடம் போக அடம்பிடிக்கிற பயல் திடீரென்று ஒழுங்கா போறானே என்று அம்மாவுக்கு ஒரே ஆச்சர்யம்.

அப்போது சண்டை கடுமையாக நடந்த நேரம். இந்தியாவிலிருந்து அநேக நேரங்களில் படகினில் வரும் ஏனைய பொருட்களுடன் சில புத்தகங்களும் வந்திறங்கும். ஆனால் சில மாதங்களாக கடலில் அடிக்கடி சண்டை நடந்தது. இந்தியாவிலிருந்து ஒரு சாமானும் வரவில்லை. இதனாலேயே எங்கள் பகுதிக்கு காமிக்ஸ் வறட்சி. பருத்திதுறையிலிருக்கும் புத்தககடைக்கு வாரத்துக்கு ஒருமுறை சைக்கிள் மிதித்து தோல்வி கண்டோம். இதற்கு மேல் என்ன செய்வது கடுமையான சிந்தனையிலிருந்தோம். சிவா பள்ளிகூடத்துக்கு அடிக்கடி "கட்" அடிக்க ஆரம்பித்தான். கேட்டால் "பள்ளிகூடத்துக்கு வந்து என்னதான் செய்யிறது" என்பான். ஆண்கள் பாடசாலை வேறு. பள்ளிக்கூடம் போரடிக்க ஆரம்பித்தது.

இப்படியாக போன காலப்பகுதியில், கிச்சா ஒரு நல்ல மழைநாளில் வினோத தகவலுடன் வந்தான். யாழ்ப்பாண டவுணுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு பழைய லைப்ரரியை மூடபோகிறார்களாம். அதிலுள்ள புத்தகங்களை எல்லாம் விற்பதாக இருக்கிறார்களாம். என்பதுதான் அந்த தகவல். அதில் பழைய காமிக்ஸ்கள் இருக்குமோ? என்பதுதான் எங்களுக்கான மில்லியன் டொலர் கேள்வி. இந்த தகவலை கிச்சாவுக்கு சொன்னது அவன்ட மாமா. அவருக்கே யாரோ ஒரு கூட்டாளி சொன்னாராம். சும்மா காதுவழியா வந்த செய்திதான். புத்தகங்கள் முடிந்து விட்டனவா என்று தெரியாது. மேலதிக தகவலை கேட்டு உறுதிபடுத்த ஒருவழியும் இல்லை. போதாக்குறைக்கு யாழ்ப்பாண டவுண் எங்கள் ஊரிலிருந்து பதினாறு மைல் தூரம். போறவழி முழுக்க ஆமிகாரன்ட செக்பொயிண்டுகள். இறக்கி ஏத்தி குசலம் விசாரிப்பானுக. டவுணுக்கு போய் வர ஒரு நாள் முழுக்க போகும். போதாக்குறைக்கு அந்த காலத்துல யாரும் அவ்வளவு தூரம் போக மாட்டார்கள். வழியில் எதுவும் நடக்கலாம். ஆகவே எங்கள் காமிக்ஸ் கனவுகளை பெரிய பூட்டுபோட்டு பூட்டி விட்டு வேற வேலையை பார்த்தோம்.

இப்படியாக ரெண்டு நாட்கள் கழிந்தன. அன்று மத்தியானம் ஒருமணி இருக்கும். கடைசிப்பாடம் நடந்துகொண்டிருந்தது. இங்க்லீஷ் வாத்தியார் அரைமயக்க நிலையில் சலிப்புடன் பாடம் நடத்திக்கொண்டிருந்தார். நாங்களும் தேமே என்று கேட்டுகொண்டிருந்தோம். அச்சா நல்ல நித்திரையில் தூங்கி வழிந்தான். நானும் கிச்சாவும் அவன் எப்போது கீழே விழுவான் என்று ஆர்வமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம். அப்போது திடீரென்று அச்சா விழித்துக்கொண்டான். என் காதில் "டேய் நாளைக்கே டவுணுக்கு போவோம். அந்த லைப்ரரியில் நமக்கு காமிக்ஸ் புத்தகம் கிடைக்கிறதா கனாகண்டேன்" என்றான். அரைநித்திரையில் ஏதோ உளறுகிறான் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். "டேய்! நான் வகுப்பறையில் கண்ட கனவெல்லாம் பலிச்சிருக்கு. நிச்சயமா இதுவும் பலிக்கும்" என்றான் உறுதியாக.

பள்ளிக்கூடம் முடிந்தபின்னர் ஆலமரத்துக்கு கீழே திட்டமிடலை ஆரம்பித்தோம். அடுத்த நாளே யாழ்ப்பாணம் போவதாக ஏகமனதாக தீர்மானம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. அச்சா முன்னின்று திட்டங்கள் வகுத்தான். அடுத்த நாள் காலை பள்ளிக்கூடத்துக்கு போவது போல் வெளிக்கிட்டுகொண்டு வந்து அப்படியே  "தட்டி வானில்" டவுணுக்கு போவோம் என்று நான் யோசனை சொன்னேன். பதினாறு மைல் சைக்கிள் மிதிக்க எனக்கு விருப்பமேயில்லை. அச்சா "டேய்.. பள்ளிகூட உடுப்போட வானில ஏறினா யாராவது பார்த்து என்ட அப்பாவிடம் சொல்லிட்டா என்னை பெல்டாலை வெளுத்து போடுவார். சைக்கிள்ள போனா அவ்வளவு சந்தேகம் வராது. பள்ளிக்கூடம் முடியுற நேரத்துக்குள்ளே திரும்பி வந்திட்டா போதும், ஒருத்தருக்கும் சந்தேகம் வராது". உண்மைதான் எங்கள் ஊர் ஒரு வினோதமான ஊர். ஊர் முழுக்க அம்மா, அப்பாவின் சொந்தக்க்காரர்களோ நண்பர்களோ பரவியிருப்பார்கள். இப்படித்தான் இரண்டு மாதத்திற்கு முன்னால, ஒன்றுவிட்ட பெரியப்பா ஒருவர் வீட்டுக்கு வந்திருந்தபோது, "உங்க மகன் பள்ளிக்கூடம் முடிச்ச பிறகு கேள்ஸ் ஸ்கூலுக்கு முன்னால நிற்கிறதை கண்டேன். கொஞ்சம் கண்டிச்சு வையுங்க" என்று அப்பாவிடம் தகவல் சொன்னார். அப்பாவிடம் அடி வாங்காத குறைதான். விசாரணை என்ற பெயரில் துளைத்தெடுத்துவிட்டார். எங்கள் ஊர் முழுக்க உளவாளிகள் பரவிக்கிடந்தனர். ஊரின் வடக்குப்பக்கம் அப்பாவின் சைட் சொந்தக்காரர்கள். தெற்குப்பக்கம் அம்மாவின் சைட் சொந்தக்காரர்கள். அவர்களின் கழுகு கண்களிலிருந்து தப்புவது கஷ்டம்தான். காமிக்ஸ் வாங்க யாழ்ப்பாண டவுணுக்கு போனேன் என்று தெரிந்தால் அம்மா தோலை உரித்துவிடுவாள். நான் தவணை டெஸ்ட்டுகளில் எடுக்கும் மார்க்குகளுக்கும் நான் வாசிக்கும் புத்தகங்களின் எண்ணிக்கைக்கும் ஏதோ தொடர்ப்பிருப்பதாக ஒரு தியரி சொல்லுவாள். அதனால் விஷயம் ரகசியமாக இருக்கவேண்டும்.

அடுத்த நாள், காலை நேரத்துக்கே விழித்துக்கொண்டேன். வழமையாக ஏழரை மணிக்கு பள்ளிக்கூடத்துக்கு போகும் நான் அன்று ஏழே காலுக்கே வெளிக்கிட்டேன். "அண்ணா! என்ன இன்றைக்கு மட்டும் நேரத்துக்கு போறே" என்றாள் தங்கச்சி. உண்மைதான், பதட்டத்தில் நேரத்துக்கே வெளியே வந்துவிட்டேன். தங்கச்சி அம்மாவோட கையாள். நான் படிக்கும் நேரத்தில், காமிக்ஸ் வாசித்தால் அம்மாவிடம் போட்டு கொடுக்கும் உள்நாட்டு உளவாளி. நான் சுதாரித்தவாறே "இன்றைக்கு நான் வகுப்பறை க்ளீன் பண்ற டேர்ன்" என்று சொல்லிவிட்டு சைக்கிளை மிதித்தேன். சிவா, அச்சா, கிச்சா எல்லோரும் சரியாக ஏழரைக்கு பள்ளிக்கூடம் முன்னால் ஆஜர். பெரிய போத்தல்களில் தண்ணீர் அள்ளிக்கொண்டோம். முகத்தில் பெரிய பரபரப்பு காட்டாமல் ஒருவர் போய் இரண்டு நிமிடம் கழித்து மற்றவர் என்று மெதுவாக ஊருக்கு வெளியே சென்றோம். சன்னதி கோவிலுக்கு கிட்டே வைத்து எல்லோரும் இணைந்து கொண்டோம். சன்னதி கோவில் போகும் வரையிலும் ஊர் உளவாளிகள் நிறைந்திருந்தார்கள். ஆகவேதான் இப்படி ஒரு ஏற்பாடு. எனக்கு அப்போதே இளைக்க ஆரம்பித்து விட்டது. கிச்சா போன ஸ்போர்ட்ஸ்மீட்டுக்கு வாங்கி மிஞ்சிய குளுகோஸ் பக்கட்டுகளை பள்ளிகூடத்திலிருந்து லவட்டி கொண்டு வந்திருந்தான். அதை வாயில் கொட்டி தண்ணீரை குடித்தேன்.

அச்சுவேலிக்கருகில் இரண்டாம் நிறுத்தம். கடையில் மாம்பழ டொபி வேண்டினோம். கையில் இருந்த காசுகளை எண்ணிப்பார்த்தோம். மொத்தமாக இருநூற்றி பன்னிரெண்டு ரூபா. சிவா மட்டுமே எண்பத்தைந்து ரூபா போட்டிருந்தான். என்னுடைய பங்கு நாப்பத்திரண்டு ரூபா மட்டும்தான். குறைந்தது இருபது புத்தகமாவது வாங்கிவிடலாம் என்று கணக்கு போட்டோம். மீண்டும் சைக்கிளோட்டத்தை ஆரம்பித்தோம். ஆமி செக்பொய்ண்டுகளில் சைக்கிளை உருட்டினோம். "எங்க போறே" என்று விசாரித்தான் ஒரு ஆமிக்காரன். "டவுண் ஸ்கூலில் எக்சிபிஷன்" என்றேன். ஒருமாதிரியா பார்த்தான். என்ன நினைத்தானோ தெரியவில்லை. "சரி போ" என்றான். என்னுடைய பள்ளிகூட அடையாள அட்டையை பார்த்தால் என்னை போக விட்டிருப்பானோ.. என்னவோ..! அவ்வளவு தூரத்திலிருந்து எக்சிபிஷன் பார்க்கவாறது பல சந்தேகங்களை தோற்றுவிக்கலாம்.. பள்ளிகூட சீருடைக்கு ஒரு மரியாதை இருக்கத்தான் செய்கிறது.

அந்த லைப்ரரி கள்ளியங்காட்டுக்கு பக்கத்தில் இருப்பதாக மட்டுமே தகவல். பத்து மணியளவில் டவுணுக்கு போய் சேர்ந்தோம். கள்ளியங்காட்டு சந்தியில் உள்ள தேத்தண்ணி கடைகளில் லைப்ரரியை பற்றி விசாரித்தோம். ஒருவருக்கும் அதைப்பற்றி தெரிந்திருக்கவில்லை. சரியான தகவலில்லாமல் கிளம்பி வந்த முட்டாள்தனத்தை எண்ணி மனம் நொந்தோம். சிவா "என்னால் இனிமே சைக்கிள் ஓட முடியாதுடா. கால் எல்லாம் நோவுது" என்றான். வெயிலின் கொடுமை தாங்கவில்லை. சந்தியில் இருந்த மரத்தின் கீழ் ஓய்வெடுத்தோம். எங்கள் எல்லோரின் தலையும் கவிழ்ந்திருந்தது. கிச்சா மட்டும் கொஞ்சம் யோசனையிலிருந்தான். அரை மணித்தியாலமாக அதிலேயே காத்திருந்தோம். அப்போது கிட்டத்தட்ட எங்கள் வயதில் ஸ்கூல் சீருடையுடன் ஒரு பொடியன் சைக்கிளில் போய் கொண்டிருந்தான். கிச்சா அவன் அவனை சைக்கிள் முன்னால் பாய்ந்து மறித்தான். அவனிடம் விசாரித்ததில் ஏதோ ஒரு சின்ன வீதியின் பெயரை சொன்னான். புதிய உத்வேகத்துடன் சைக்கிள் ஓடினோம். "அங்கே 'பழி வாங்கும் புயல்' புத்தகம் இருந்தா அது எனக்குத்தான்" என்று முன்பதிவு செய்தான் சிவா. அச்சா "முதல்ல அந்த லைப்ரரியில காமிக்ஸ் இருக்கோணும் என்று கடவுளை வேண்டிக்கொள்" என்று முறைத்தான். நான் கொடுத்த நாற்பது சொச்சம் ரூபாவுக்கு என்ன புத்தகம் கிடைக்குமோ தெரியவில்லை என்று யோசித்துக்கொண்டேன்.

ஒருவாறாக லைப்ரரியை வந்தடைந்தோம். சின்ன லைப்ரரிதான். ஒரு வயதான நபர் எங்களை முறைத்துபார்த்தார். பள்ளிக்கூட நேரத்தில் பள்ளிக்கூட சீருடையுடன் வந்ததை அவர் ரசிக்கவில்லை. "என்ன தம்பிகளா. இந்த நேரத்தில நீங்க வரக்கூடாது" என்றார். அவர் பேச்சிலேயே அவர் மென்றுகொண்டிருந்த வெற்றிலையின் காரமிருந்தது. அச்சா கொஞ்சம் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு "ஐயா! நாங்க பருத்துறை பக்கமிருந்து வாரோம். இந்த லைப்ரரியில புத்தகங்கள் விக்கிறீங்களா. இந்த லைப்ரரியை மூடப்போறதா யாரோ சொன்னாங்க" என்று இழுத்தார். அவர் எங்களை மேலும் கீழுமா பார்த்தார். "என்ன புத்தகங்கள் வேணும். நிறைய புத்தகங்கள் முடிஞ்சு போச்சு. அந்த செல்புல இருக்கிற புத்தங்கள்தான் மிச்சம்" என்று சலிப்புடன் கூறினார். எங்கள் எல்லோரது இதயமும் "தடக்.. தடக்.." என்று அடித்துக்கொண்டது. இரத்தம் சூடாக உடல் முழுக்க பரவியது. கிச்சா கண்ணை மூடி கடவுளை வேண்டிக்கொண்டான். அச்சா மெதுவாக முன்னோக்கி நடை போட்டான். புத்தகங்கள் வரிசையில் அடுக்கப்பட்டிருக்கவில்லை. ஒவ்வொரு புத்தகமாக எடுத்துப்பார்த்து சலித்தோம். "டேய் ஒரு காமிக்ஸ்கூட இல்லடா" என்று அழாக்குறையாக அச்சா கூறினான். எல்லா தெய்வங்களும் ஒன்றுசேர்ந்து எங்களுக்கு எதிராக சதி செய்ததை போல உணர்ந்தோம்.

"என்ன தம்பி ஒரு புத்தகமும் எடுக்கலையா" என்றவாறு அந்த பெரியவர் வந்தார். "எங்களுக்கு காமிக்ஸ் வேணும் ஐயா" என்று தீனமான குரலில் கூறினேன். "அதுவா! அதுவும் கொஞ்சம் இருக்கு. அதை அந்த மூலையில் தனியா போட்டு வச்சிருக்கு" என்றார். அவர் காட்டிய திசையில் மூன்று நான்கு கட்டுகளாக காமிக்ஸ்கள் இருந்தன. ஒரே நேரத்தில் எங்கள் கண்களில் ஒளி வந்தது. ஒரு சிலிர்ப்புடன் புத்தகங்களை பார்வையிட்டோம். கடைசி பத்து வருஷங்களில் வந்த ஒருசில புத்தகங்கள் அழகாக பைண்டிங் செய்யப்பட்டு எங்களை பார்த்து கண்ணை சிமிட்டின. "பழி வாங்கும் புயல்" இருந்தது. நார்மனின் "மரணத்தின் நிழலில்"  புத்தகத்தை நான் எடுத்துக்கொண்டேன். ஆளுக்கு ஏழெட்டு புத்தகங்களுடன் ஐயாவின் முன்னுக்கு நின்றோம். எல்லா புத்தகங்களுக்கும் அதன் தடிப்பை வைத்து ஒரு விலையை நிர்ணயித்தார். மொத்தமாக முன்னூற்றி எழுபது ரூபா வந்தது. எங்களிடம் இருந்த காசுக்கு இதை வாங்க முடியாது. அச்சா தயங்காமல் தனது வாட்ச்சை தூக்கி பெரியவரிடம் கொடுத்தான். பெரியவர் "என்ன தம்பி இதுக்கு போய் நல்ல கசினோ வாட்ச்சை தாறீங்க. இவ்வளவு தூரம் மினக்கெட்டு வந்திருக்கிறீங்க, இவ்வளவு காசு போதும்" என்று சிரித்தார். வாட்ச்சை திரும்பி தந்துவிட்டு கொடுத்த இருநூறு சொச்சம் ரூபாவுக்கே எல்லா புத்தகங்களையும் தந்துவிட்டார். வெளியே வந்தோம். கால்கள் தரையில் படாதது போன்றதொரு சிலிர்ப்பான அனுபவம்.

மணி பன்னிரெண்டரை. பள்ளிக்கூடம் முடிவதற்கு இன்னமும் ஒரு மணித்தியாலமே இருந்தது. வேகமாக சைக்கிள் மிதித்தாலும் போய் சேர்வது கஷ்டம் என்பதை அப்போதுதான் உணர்ந்தோம். சைக்கிளில் சிட்டாக பறந்தோம். "லேட்டாக போனதற்கு காரணமாக பள்ளிக்கூடத்தில் கிரிக்கெட் விளையாடியதாக சொல்லி சமாளிக்கலாம்" என்றான் சிவா. வல்லைவெளி பிரதேசத்தில் நுழையும்போது காற்று சோதனை தந்தது. அதைவிட பெரிய சோதனை காத்திருக்கும்போது அது பெரிதாக தோற்றவில்லை. சன்னதி கோவிலடியில் எல்லோரும் தனித்தனியாக பிரிந்தோம். ஒருவாறாக இரண்டரைக்கு வீட்டுக்கு போய் சேர்ந்தேன். வீட்டுக்குள்ளே நுழையும்போதே அம்மா வாசலில் நின்றாள். "ஐயா எங்க போய்ட்டு வாரீங்க. பள்ளிகூடம்தான் போனீங்களா" என்று முறைத்தாள்.

சன்னதி கோவிலுக்கு போன அம்மாவின் யாரோவொரு சிநேகிதி எங்களை பார்த்து வீட்டில் சொல்லிவைக்க விஷயம் வீட்டுக்கு தெரிந்து விட்டது. அப்பா வீட்டுக்கு வந்தபிறகு பூசை ஆரம்பித்தது. அப்பா அடித்து களைத்த பின்னர்தான் கேட்டார். "அப்படி நாள் முழுக்க எங்கடா போனே" என்றார். உண்மையை சொன்னேன். அதிர்ந்து போனார். "முதல்லேயே சொல்ல வேண்டியதுதானே. சொல்லியிருந்தா நானே வேண்டி தந்திருப்பேனே" என்று சொன்னது இந்த கதைக்கு ஒவ்வாத அன்டி-கிளைமாக்ஸ். அவரும் ஒரு காமிக்ஸ் ரசிகர்தான்.

********************

இது வெறும் கற்பனை கதைதான். காமிக்ஸ் வேட்டையாடி சலிக்கும் நண்பர்களுக்கு சமர்ப்பணம்.

அமெரிக்க காமிக்ஸ்கள் : சில Batman கதைகள்

சமீபகாலமாக அமெரிக்கத்தனமான Batman கதைகளை ஆங்கிலத்தில் வாசிக்க முயற்சிக்கிறேன். இன்டர்நெட்டில் Batman கதைகளை பற்றி பலர் சிலாகிக்கிறார்கள். Batman மீதான அவர்களின் அபிமானம் அளப்பெரியது. அவ்வாறான விமர்சனங்கள் என்னை Batman காமிக்ஸ்களை வாசிக்கத்தூண்டின. எனக்கு "டிம் பேர்டன்" மற்றும் "கிறிஸ்டோபர் நோலன்" உருவாக்கிய Batman படங்கள் மிகவும் பிடிக்கும். எந்தவித அதிசய சக்திகளும் இல்லாத Batman உடல்பலம் மற்றும் தொழில்நுட்ப ஆற்றல் மூலமாக நீதிக்காக போராடுவது சுவாரஸ்யமானது. குறிப்பாக Dark knight திரைப்படத்தில் ஜோக்கருடன் நடைபெறும் சண்டையில் Batman அடிபட்டு மயங்கிவிழும் காட்சி புதுவிதமாக இருந்தது. அதுவே Batman படங்களை எனக்கு தேடிபார்க்க தூண்டியது. ஆனால் காமிக்ஸ் என்பது வினோதமான வஸ்து. அதிலும் அமெரிக்க காமிக்ஸ்கள் வெவ்வேறான காரணங்களுக்காக ரசிக்கப்படுகின்றன. சில நேரங்களில் கன்னாபின்னாவென்று படங்களை கொண்டுள்ள காமிக்ஸ்களும் உலகின் தலைசிறந்த காமிக்ஸ் பட்டியலில் இடம்பிடித்திருக்கின்றன. கதைசொல்லப்படும் உத்திகள், வித்தியாசமான காட்சியமைப்புகள், படங்கள் மூலம் கதையை கொண்டுசெல்லும் நவீன உத்திகளை கொண்ட காமிக்ஸ்கள் கொண்டாடப்படுகின்றன. இங்கு படங்கள் கதைகள் அநேக நேரத்தில் இரண்டாம் பட்சம்தான். எனக்கு இவற்றை புரிந்து கொள்ள நீண்ட காலமெடுத்தது. நான் இதுவரை காலமும் வாசித்தது ஐரோப்பிய காமிக்ஸ்கள்தான். அவை ஆழமான கதையம்சமும் நேர்த்தியான சித்திர தரமும் கொண்டவை. அமெரிக்க காமிக்ஸ்களை ரசிப்பதற்கு வித்தியாசமான ரசனை நிச்சயம் தேவை. சமீபத்தில் சில அமெரிக்க காமிக்ஸ்களை வாங்கினேன். ஆனால் அவற்றை வாசிக்கும் முன்பதாக மனதை தயார்படுத்தினேன். அப்படி நான் வாசித்த மூன்று Batman காமிக்ஸ்களில் நான் ரசித்த விஷயங்களை பட்டியலிடுகிறேன்.




1. Dark knight returns

55 வயது Batman சில வருட ஓய்வுக்கு பின்னராக மறுபடியும் கொதம் நகரத்தில் உள்ள சமூக விரோதிகளுடன் மீண்டும் போராடுகிறான். அதன்போது இடம்பெறும் நிகழ்வுகள் காரணமாக அவனுக்கு சமூகவிரோதி என்ற பட்டம் கிடைக்கிறது. Batman மீதான மக்களின் செல்வாக்கினால் பொறாமையில் இருக்கும் அமெரிக்க அரசாங்கம் Supermanனிடம் Batmanஐ அழிக்க உதவுமாறு கோரிக்கை விடுக்கிறது. கடைசியாக இருவருக்கும் இடையே தூள் பறக்கும் ஒற்றைக்கு ஒற்றை சண்டை. கடைசியாக எதிர்பாராத சுவாரஸ்யமான ஒரு முடிவு.

வழமைக்கு மாறான வித்தியாசமான கதை. கதாசிரியர் பிராங் மில்லர் கதை சொல்லும் விதத்தில் பல புதுமைகளை முயற்சித்திருப்பார். ஒரு நியூஸ் சனலில் போகும் செய்திகள், பேட்டிகள் மூலமாக கதை சம்பவத்துக்கு சம்பவம் நகரும். நியூஸ் சனல் அந்நேரத்தில் உள்ள மக்களின் மனநிலையை தெளிவாக படம்பிடித்துக்காட்டும். வலிமையான வசனங்கள் இக்கதையின் உயிர்நாடி. வித்தியாசமான காட்சி அமைப்புக்கு உதாரணமாக கதையில் ஒரு கட்டத்தில் காட்சி இருளில் ஆரம்பிக்கும். நான்கு கட்டங்களில் தொடர்ச்சியாக இருள். யாரோ இருவர் கதைத்துக்கொண்டிருப்பார்கள்.
இருள் விலகும்போது வில்லனின் கையாள் ஒருவனை Batman பலமாடி கட்டடத்துக்கு மேலாக பிடித்து தொங்கபோட்டவாறு இருப்பான். வில்லனின் கண்களை Batman பொத்திவைத்திருந்ததால்தான் காட்சியின் தொடக்கத்தில் இருள் வந்தது என்பதை அறியும்போது காட்சி வடிவமைப்பை பாராட்டத்தோன்றுகிறது. இப்படியாக வெவ்வேறான புத்திசாலித்தனமான காட்சி அமைப்புகள் இருக்கின்றன. கதையை வாசிக்கும்போது Batmanஇன் மனநிலையில் வாசிப்பவர்களையும் கொண்டுசெல்கிறார் கதாசிரியர். Batman மனதில் யோசிப்பதை வசனங்கள் வெளிப்படுத்தும்போது நாங்களும் அதே மனநிலையில் பயணிக்கிறோம்.

கடைசியாக Batman உம் Supermanனும் மோதிக்கொள்ளும் காட்சிகளில் வரும் லாஜிக்குகள் சிறப்பாக இருக்கும். பலம் என்ற விசயத்தில் Batman, Supermanக்கு ஈடாகவிட்டாலும் தனது தொழில்நுட்பதிறனால் சாதிப்பதுவும் ஓரளவு யதார்த்தமான சுவாரசியம். ஆனால் இக்கதையின் படங்களை கன்னாபின்னாவென்று பிராங் மில்லர் வரைந்திருப்பார். சில நேரங்களில் நேர்த்தியில்லாத விகாரமான சித்திரங்கள் வாசிப்பை தடைசெய்கின்றன. சில படங்கள் பரவாயில்லை ரகம். இவ்வளவு காலமும் நேர்த்தியான சித்திரத்தரம்கொண்ட ஐரோப்பிய காமிக்ஸ்களை  வாசித்துவிட்டு இப்படியொரு சித்திரதரம் கொண்ட காமிக்ஸை வாசிப்பது வினோதமான அனுபவம்தான். இந்த புத்தகத்தை மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர் வாங்கியிருந்தாலும், சமீபத்தில்தான் வாசிக்க மனம் வந்தது. அதற்கு காரணம் அந்த சித்திரதரம்தான். ஆனால் வாசித்துமுடித்தபின்னர் அந்த புத்தகத்தில் ரசிப்பதற்கு வேறு நிறைய விஷயங்கள் இருப்பதை மறுக்கமுடியாது. ஆனால் நல்ல மனஅமைதி உள்ள மழைநாளில் வாசிப்பதற்கு மட்டுமே இவ்வாறான கதைகளை recommend செய்வேன் :).

சமீபத்தில் Coursera வழங்கும் காமிக்ஸ் தொடர்பான ஒரு Courseஇல் இந்த புத்தகம் ஒரு reference ஆக உள்ளது. காமிக்ஸில் உள்ள புதுமை உத்திகளை
விளங்கப்படுத்த இந்த காமிக்ஸ் உதாரணமாக உள்ளது.
https://www.coursera.org/course/comics


2. Batman: Year one

1980 காலப்பகுதியில் Batman மீதான மோகம் குறைந்து போவதை DC Comics நிறுவனத்தினர் உணர்ந்தனர். அதனை மேம்படுத்தும் முயற்சியாக Batmanக்கு புதிய அவதாரம் கொடுக்க முடிவுசெய்தனர். அதற்கான பணியை Frank Millerரிடம் ஏற்றுக்கொண்டார். "ப்ரூஸ் வேய்ன்" எவ்வாறு Batman ஆக மாறினான் என்பதையும், இளமையான ஜேம்ஸ் கோர்டன் கொதம் போலிஸில் இணைந்த ஆரம்ப நாட்களில் இடம்பெறும் சம்பவங்கள் என்று களைகட்டும் கதை. இது Batman எவ்வாறு உருவானான் என்பது பற்றிய கதை அல்ல. Batmanஇன் ஆரம்ப நாட்களில் அவன் எதிர்கொள்ளும் சவால்கள் செய்யும் தவறுகளை நூதனமாக ஆராயும் கதை. Batman தோன்றும் கட்டங்கள் கதையின் பாதிதான். மற்றைய அரைவாசிக்கதை ஜேம்ஸ் கோர்டனுக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருக்கும். ஜேம்ஸ் கோர்டன் கொதம் நகரின் போலிஸ் பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டவுடன் எதிர்கொள்ளும் சவால்கள், போலிஸ்காரனாக மணவாழ்க்கையில் சந்திக்கும் நெருக்கடிகள், என்று கொஞ்சம் வித்தியாசமான தளத்தில் செல்லும்கதை. இது கூடுதலாக பெரியோர்களை மட்டுமே கவரக்கூடிய கதை. இந்த இரு கதைகளும் ஒரே நேரத்தில் நகர்த்திச்செல்லப்பட்டு ஒரு புள்ளியில் இணைக்கப்படுகின்றன.

இரு கதைகளுக்கும் வெவ்வேறான வர்ண சேர்க்கை வித்தியாசமான எழுத்துருக்களை பாவித்து வித்தியாசம் காட்டியிருப்பார்கள். ஓவியங்கள் David Mazzucchelli. நான் இதுவரை பார்த்திராத ஓவியங்கள். இவரது கோடுகள் மொத்தமானவை. ஆனால் வர்ணங்கள் மூலம் நிழல்ப்படுத்துகின்றார். கதை அநேக நேரங்களில் கொதம் நகரின் இருள் படிந்த மூலைகளிலேயே நகர்கின்றது. மொத்தமான கோடுகள் இருள் படிந்த காட்சிகளை இட்டுநிரப்ப அழகாக பொருந்துகின்றன. வர்ணசேர்க்கையின் போது பயன்படுத்தப்பட்ட நிறங்கள் புதுமையானவை. கதாசிரியர் Frank Miller தனது சகல கதைசொல்லும் திறமைகளை புத்திசாலித்தனமாக கையாண்ட இதழ். ஜேம்ஸ் கோர்டன் வரும் காட்சிகள் என்னை மிகவும் கவர்ந்தன. ஏனென்றால் அவ்வளவு யதார்த்தம். Batman சந்திக்கும் சவால்கள் அழகாக பின்னப்பட்டிருக்கும். இக்கதையில் Catwomanக்கு அறிமுகம் கிடைக்கிறது. வாசகனாக என்னால் குறை கண்டுபிடிக்கவே முடியாத இதழ். குறைந்தளவு வசனங்கள்தான் என்றாலும் வலிமைமிக்க வசனங்கள். இந்த புத்தகத்தில் 96 பக்கங்களே இருந்தன. ஆனால் இதனை வாசித்துமுடிக்க வேண்டுமென்றே நிறைய நாட்களை எடுத்துக்கொண்டேன். இந்த புத்தகம் வாசித்துமுடிந்து விட்டதை எண்ணி பிறகு வருத்தப்பட்டது வேறு கதை.

3. Long Halloween

இளவயது Batmanஇன் தொடக்ககாலத்தில் நடக்கும் கதை. முகம் தெரியாத ஒரு வில்லன் ஒவ்வொரு விடுமுறை நாளிலும் ஒரு கொலை செய்கிறான். அமெரிக்காவின் ஒவ்வொரு விடுமுறை நாளிலும் ஒவ்வொரு கொலை அரங்கேறுகின்றது. கொதம் நகரிலுள்ள பெரிய தாதாவின் எதிரிகள் மற்றும் அவனது நண்பர்கள் தொடர்ச்சியாக கொலை செய்யப்படுகின்றனர். முகம் தெரியாத யாரோ ஒருவன்தான் கொலையாளி. அவனுக்கு Holiday என்று பத்திரிகைகள் பெயர் சூட்டுகின்றன. இக்கொலைகளுக்கான காரணத்தை Batman மற்றும் கமிஷனர் ஜேம்ஸ் கோர்டன் ஆகியோர் துப்பறிகின்றனர். இதே நேரத்தில் Batman கதைகளில் வரும் வழமையான வில்லன்கள் வெவ்வேறான தருணங்களில் Batmanஉடன் மோதுகிறார்கள். இது வழமையான Batman பாணி கதையில்லை. வழமையான கதைகளில் Batman பைத்தியகார வில்லன்களுடன் கண்டமேனிக்கு மோதுவார். ஆனால் இதுவோ வித்தியாசமான சஸ்பென்ஸ் த்ரில்லர்.  இக்கதை வெளியானபோது இந்த வித்தியாசமான பாணி Batman கதை ரசிகர்களிடையே பலத்த வரவேற்பை பெற்றுக்கொடுத்தது. இக்கதையின் கதாசிரியர் "ஜெப் லோப்" Batman கதைகளில் வழமையாக வலம்வரும் வில்லன் கதாப்பாத்திரங்களை புத்திசாலித்தனமாக இக்கதையில் உள்நுழைத்திருப்பார். அந்த வில்லன் கதாப்பத்திரங்களின் வித்தியாசமான குணாதிசயங்களை அழகாக பயன்படுத்தியிருப்பார். குறிப்பாக டூ-பேஸ், பொய்சன் ஐவி போன்ற பாத்திரங்கள் கதையின் போக்கை திசைதிருப்ப உதவுகின்றன. இக்கதையில் Batman தோன்றும் காட்சியமைப்புகள் கொஞ்சம் குறைவுதான். ஆனாலும் ஒரு நல்ல சூப்பர் ஹீரோ த்ரில்லரை வாசித்த திருப்தியை தருகின்றது. கதை முழுக்க தாதாக்கள் வலம்வருகின்றனர். இந்த தாதாக்களின் உலகத்தை Dark knight திரைப்படத்திலும் பயன்படுத்தியிருப்பார்கள்.

என்னை பொறுத்தவரை கதை ஓகே ரகம்தான். ஆனால் சித்திரங்கள் ஆச்சர்யப்படுத்தும் ரகம். சித்திரங்கள் நேர்த்தியானவையோ உயிரோட்டமானவையோ அல்ல. சில நேரங்களில் ஓவியர் தனது பத்து வயது மகனிடம் தூரிகையை கொடுத்து வரையச்சொன்னாரா என்று சந்தேகம் வருகின்றது. ஆனால் அவை வரையப்பட்ட கோணங்கள் அருமையாக இருக்கும். வினோதமான கோணங்களில் ஓவியர் "டிம் சேல்" வரைந்து தள்ளியிருப்பார். ஒவ்வொரு காட்சிக்குமான வண்ணகலவை கதையின் போக்குக்கு ஏற்ப மாறுபடுகிறது. ஒரு கட்டத்தின்பின்னர் ஓவியங்களில் உள்ள நெளிவுகோடுகளை ரசிக்க பழகிகொண்டேன். வாசகர்களின் மனநிலையை கதையின் போக்குடன் ஒன்றச்செய்வதில் வண்ணக்கலவை முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. சித்திரங்களுக்காகவே மீண்டும் ஒருமுறை வாசிக்கவேண்டும்.

பிரதீப்!!

பிரதீப்...! இந்த பெயரை கேட்டால் உங்களுக்கு என்ன எண்ணம் மனதில் தோன்றுகிறது. எனக்கு இந்த பெயர் பல ஞாபங்களை கொண்டுவருகிறது. பிரதீப் அக்காலத்தில் கொஞ்சம் டிரென்டியான பெயர். பிரதீப் என்ற பெயரையுடைய நபரை சந்திக்கபோகிறேன் என்றால் அந்த பெயரே ஒருவித எதிர்பார்ப்பை எனக்குள் ஏற்படுத்திவிடும். கொஞ்சம் புத்திசாலியான மாடர்னான ஒரு பயலை சந்திக்கபோகிறோம் என்று நினைத்துகொள்வேன். எனக்கு தெரிந்து பலபேர் அந்த பெயருடன் சுற்றிக்கொண்டிருந்தார்கள். பிரதீப் என்ற பெயருடைய ஒருவன் என்னுடன் ஆறாம் ஆண்டுவரை, கிராம பள்ளிகூடத்தில் படித்துவிட்டு நகர பாடசாலைக்கு மாறினான். அவன் மாறியதால் அவன் எடுத்துவந்த வகுப்பின் "முதலாம் பிள்ளை" என்ற பெருமை எனக்கு தற்காலிகமாக கைமாறியது. பத்தாம் ஆண்டு படிக்கும்போது பிரதீப் என்ற பெயருடையவன் பக்கத்து வீட்டில் குடியேறினான். என்னுடன் அடிக்கடி கிரிக்கெட் விளையாடினான். நன்றாக "லெக் ஸ்பின்" போடுவான். கண்ணில் "போல்" பட்டு கொஞ்ச காலம் கப்பல் கொள்ளைக்காரன் மாதிரி ஒரு கண்ணில் கட்டுடன் திரிந்தான்.

எனக்கு ஐந்து வயதாக இருக்கும்போது, பக்கத்துவீட்டில் இருந்த பிரதீப் அண்ணாவும் வித்தியாசமான பேர்வழி. வீட்டில் அதிகம் இருக்கமாட்டார். அவர் அப்படி எங்கே போகிறார் என்று அந்த வயதில் எனக்கு புரியவில்லை. எப்போதாவது காணும்போது "கண்மணி" கடையில் தோடம்பழ முட்டாசி வாங்கித்தருவார். எங்கள் கிராமத்தில் இருந்த ஒரே ஒரு தியேட்டருக்கு தெருவில் உள்ள பொடியன்களை படத்துக்கு கூட்டிக்கொண்டு போனார். சேர்ட்டின் உள்ளே தோட்டா மாலை போட்டிருப்பார். அதை எங்கே வாங்கினீர்கள் என்று அப்பாவியாக கேட்டுவைத்தேன். கொஞ்சம் மழுப்பலாக சிரித்துக்கொண்டு "திருவிழா காலத்தில் 'கண்மணி' கடையில் இது விக்கும்" என்றார். ஆனாலும் கண்மணி கடையில் தோட்டா விற்றதை இதுவரை கண்டதில்லை. அதை பற்றி மேலும் விசாரிக்க பிரதீப் அண்ணாவை மறுபடியும் காண முடியவில்லை.

கம்பசிலும் "பிரதீப்" என்ற பெயருடைய இன்னொரு நபரையும் சந்தித்தேன். என்னைவிட படிப்பில் திறமைசாலி. இவ்வாறான அனுபவங்கள் காரணமாக, பிரதீப் என்ற பெயருள்ள எவனும் என்னைவிட வல்லவன் என்ற எண்ணம் மனதில் தோன்றுவதை தவிர்க்க முடியவில்லை. இப்படித்தான் எனக்கு சிறுவயதில் பெயர் சம்பந்தப்பட்ட வினோத பழக்கமிருந்தது. எனது வகுப்பில் இருக்கும் மாணவர்களின் திறமை, குணாதிசயம் போன்றவற்றை அவர்களின் பெயர்களுடன் தொடர்பு படுத்தியே சிந்திப்பேன். செழியன் என்பவன் என்னை முந்தி வகுப்பில் முதலாம் பிள்ளையாக வந்தால், செழியன் என்ற பெயருள்ள எல்லா பயல்களும் தீவிர புத்திசாலிகள் என்ற மனதில் விம்பம் உருவாகும். இப்படி சில வினோத கோட்பாடுகள் சிறுவயதிலே மனதில் வைத்திருப்பேன். நாங்கள் இதுவரை சந்திக்காத நபரின் பெயர் அந்த நபருடன் எங்களுக்கான முதல் அறிமுகத்தை தருகிறது. பின்னர் அந்த நபரை சந்திக்கும்போது அநேக நேரங்களில் ஏமாற்றம்தான்  மிஞ்சுகிறது.

வயது ஏற ஏற பெயர் மூலமாக நபரின் உருவ அமைப்பு குணாதிசயங்களை தீர்மானிக்கும் பழக்கம் குறைந்தது விட்டது. சமீப காலத்தில் இடம்பெற்ற ஒரு நிகழ்வு அவ்வாறான கோட்பாடு பிழை என்பதை உறுதி செய்தது. கம்பசில் கடைசி வருடம் படிக்கும்போது புதிதாக தொடங்கவிருந்த பாடத்துக்கு புதிதாக ஒரு விசிடிங் லெக்சரர் வருவதாக ஏற்பாடாகவிருந்தது. அவர் ஒரு சிங்களவர். சிங்கள பெயர்களை உச்சரிக்கும்போது வரும் 'ஷ', 'ஹ' சத்தங்களுக்கு ஏற்றவாறு குணாதிசய நியமங்களை உருவாக்கிக்கொண்டேன். அந்த லெக்சரரின் பெயர்கூட ஒரு கேட்டு சலித்ததொரு வழமையான சிங்கள பெயர். முதலாவது லெக்சருக்கு வழமைபோல ஐந்து நிமிஷம் லேட்டாக போனோம். ஆளை காணவில்லை. லெக்சர் ஹோலுக்கு வெளியே ஒரு பயல் ஜீன்ஸ் ஸ்போர்ட்ஸ் ஷூ அணிந்து ஸ்டைலாக நின்று கொண்டிருந்தான். மெதுவாக உள்ளே அவன் நடந்து வந்தான். அவன் கதைக்கதொடங்கிய பின்னரே அவர்தான் எங்கள் புதிய லெக்சரர் என்ற உண்மை எங்களுக்கு புரிந்தது. அவருக்கு ஒரு லெக்சரருக்குரிய வழமையான தோற்றமில்லை. ஆனால் வந்த முதல் நாளே இரண்டு அசைன்மென்ட் தந்து கிலியை ஏற்படுத்தினார். அவருடைய லெக்சர்களின்போது அசைன்மென்ட் கொப்பி அடித்தால் அடுத்த லெக்சரில் பெயர்களை வாசித்து அவமானப்படுத்துவார்.

அவர் போலவொரு ஆசாமிக்கும் பெயருக்கும் சம்பந்தமில்லை. அவர் போடுற "ஆர்மனி" டீ-சேர்ட்டுக்கும் அவர் தருகிற கெடுபிடி அசைன்மென்ட்டுக்கும் துளிகூட சம்பந்தமில்லை. இந்த ஆசாமியை சந்தித்தபின்னர் எவரையும் அவர்கள் பெயர்கள் மூலமாக நபரின் உருவ அமைப்பு மூலமாகவோ குணாதிசயங்களை தீர்மானிக்கும் பழக்கம் குறைந்துவிட்டது.

போனவாரம்தான் எங்கள் ஆபீஸ்ஸில் "பிரதீப்" என்று ஒரு பயல் சேர்ந்திருக்கான். பயல் எப்படிப்பட்ட ஆளா இருப்பானோ.. பார்ப்போம்..

மறுமலர்ச்சியின் பின்னரான டாப் டென் காமிக்ஸ் இதழ்கள் !!

2000ம் ஆண்டுகளின் பின்னர் காமிக்ஸ் வறட்சி உருவானது. அது அமெரிக்காவில் ஏற்பட்ட Great Depressionஐ போன்றதொரு தாக்கத்தை தமிழ் காமிக்ஸ் உலகில் உருவாக்கியது. ஆனாலும் 2012 ஜனவரி comeback ஸ்பெஷலின் பின்னரான காலப்பகுதியில் லயன் காமிக்ஸ் மீண்டும் வலிமையாக உயிர்த்தெழுந்திருக்கிறது. மாதத்துக்கு 2-3 என்று இதழ்கள் தவறாமல் கிடைக்கின்றன. கனவிலும் எதிர்பார்த்திராத தரத்தில் கலரில் வந்தது எல்லோரையும் கவர்ந்தது. ஆனாலும் இதனை இலங்கையில் பெற்றுகொள்வது குதிரைகொம்பாக இருந்தது. இலங்கையில் பல முன்னணி புத்தக இறக்குமதியாளர்களும் காமிக்சை கைவிட்ட நிலையில், "கோகுலம் வாசகர் வட்டம்" என்ற காமிக்ஸ் நண்பர்களில் முயற்சியால் எங்களுக்கும் காமிக்ஸ் கிடைக்கிறது. கடந்த இரு வருடங்களில் வந்த காமிக்ஸ்களிலேயே top ten வரிசைப்படுத்தும் அளவுக்கு ஏகப்பட்ட இதழ்கள் வந்து விட்டன. ஆகவே ஒரு top ten பதிவை போடுகிறேன்.

** இன்னும் இவ்வருட இதழ்கள் எதனையும் வாசிக்கவில்லை. ஆகவே 2012 ஜனவரி முதல் 2014 டிசம்பர் வரையான இதழ்களை மட்டுமே போட்டியிட்டன.

** மறுபதிப்பு இதழ்கள் எதனையும் சேர்க்கவில்லை. ஆகவே "கார்சனின் கடந்தகாலம்", "புரட்சி தீ" போன்ற evergreen இதழ்கள் ஒதுக்க வேண்டியதாயிற்று.

** இங்குள்ள ஒவ்வொரு கதையும் ஏதோவொரு காரணத்துக்காக பிடிக்கும். விருப்பு அடிப்படையில் வரிசை படுத்தவில்லை.

** இங்கு பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள படங்கள் ஏனைய காமிக்ஸ் நண்பர்களின் தளங்களில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை. அவர்களுக்கு எனது நன்றிகள் :)

ஒரு சிப்பாயின் சுவடுகளில் 

எங்களுக்கு நெருக்கமானவர்கள் காணாமல் போய்விடுவது என்றுமே தீராத வலியை ஏற்படுத்தும். சாவு ஒருநாள் வலி என்றால். "காணாமல் போய்விடுவது" என்பது பலநாள் வலி. அந்த வலியை அடிப்படையாக கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட இந்த கதை இருவேறு காலங்களில் பின்னப்பட்டிருக்கிறது. அசுவாரசியமாக மிதவேகத்தில் தொடங்கும் கதை கொஞ்சமாக வேகமெடுக்கிறது. போக்கில் நாயகனை ரசிக்கத்தொடங்கி விடுகிறோம். ஒரு கட்டத்தில் அவனுக்கு என்ன நேர்ந்திருக்குமோ என்ற பதைபதைப்பு வாசிப்பவர்களுக்குள் தொற்றிக்கொள்கிறது. வர்ண சேர்க்கைகளும் வித்தியாசமான சித்திர முறையும் எங்களை வியட்னாம் காடுகளுக்கு அழைத்துச்செல்கின்றன. எங்கள் நாட்டில் முப்பது வருட காலமாக இருக்கும் சூழ்நிலைக்கு நெருக்கமான கதையின் கரு கதையுடன் எளிதாக ஒன்றுபடச்செய்கிறது. கதையின் முடிவில் எங்களுக்கு தெரிந்தவர்கள் யாராவது காணாமல் போய்விட்டவர்களா என்று நினைக்கதொடங்கி விடுகிறோம்.





வல்லவர்கள் வீழ்வதில்லை (டெக்ஸ் வில்லர்)

வழமையான டெக்ஸ் வில்லர் கதைகளில் டெக்ஸ் குழுவினரை வீழ்த்த முடியாத வல்லவர்களாக சித்தரிப்பார்கள். ஆனால் இந்த முறை இந்த கதையின் தலைப்பில் இருக்கும் வல்லவர்களோ வேறு. பல்வேறான வரலாற்று சம்பவங்களை கோர்த்து உருவாக்கப்பட்டிருப்பது சிறப்பு. இந்த கதையை வாசிக்கும்போது ஒருவகையில் எல்லா புரட்சி போராட்டங்களுக்கும் பொதுவான இயல்புகள் இருப்பதை காணக்கூடியதாக இருக்கிறது!!. வில்லருக்கும் "ஹட்ச்" என்பவனுக்கும் இருக்கும் நட்பு. பின்னிக்கும் ஷானுக்கும் இருக்கும் நட்பு. டோலோரஸ் - "ஹட்ச்" காதல் போன்ற மனித உணர்வுகள் கதையின் போக்கை சுவாரசியமாக்குகிறது. வசனங்களுக்காக மட்டுமே மீண்டும் ஒருமுறை வாசித்தேன். சித்திரங்களுக்காக இன்னொரு முறை வாசிக்க வேண்டும். நெருப்பினை சுற்றி அமர்ந்து ஷான் குழுவினர் உரையாடும்போது நெருப்பு வெளிச்சத்தின் உக்கிரம் கண்களில் தாண்டவமாடுவது போன்ற உயிரோட்டமான சித்திரங்கள் அற்புதம். "கார்சனின் கடந்த காலத்தின்" உயரத்தை எட்ட இனியொரு டெக்ஸ் கதை இருக்குமா என்ற என்ற சந்தேகம் எனக்கிருந்தது. அந்த உயரத்தை எட்ட முயற்சித்திருக்கிறது இந்த கதை.




என் பெயர் லார்கோ (லார்கோ வின்ச்)

லார்கோ கதைகள் வழமையான டிடெக்டிவ் பாணி கதைகளை வேறு பரிமாணத்தில் சொல்கிறது. கதாசிரியர் கதையின் போக்கிலேயே உலக பொருளாதாரம், கம்பனி நிர்வாகம், எண்ணெய் வர்த்தகம், பங்குகள், போதைவஸ்து போன்ற விடயங்களில் பாடமெடுக்கிறார். பின்னாட்களில் வந்த கதைகளை காட்டிலும் முதலாவதாக வந்த இந்த கதை ஆக்சன், த்ரில் போன்றவற்றில் தூள்பரத்தியது. ஒன்றையும் சீரியஸாக தலையில் ஏற்றிக்கொள்ளாத அலட்சிய இளைஞன்தான் இப்போதைய சூப்பர் ஸ்டார்.










லார்கோ ஆக்ஸன் ஸ்பெஷல் (லார்கோ வின்ச்)

இந்த டாப் டென்னில் இருக்கும் இரண்டாவது லார்கோவின் கதை. இந்த கதை ஒரு போதை வஸ்து நெட்வொர்க் பற்றிய த்ரில்லர். போதை வஸ்து தயாரிப்புமுறை, உலகம் முழுக்க விரவி கிடக்கும் வர்த்தக நெட்வொர்க் பற்றிய தகவல்கள் சுவாரசியம். எளிமையாக அமைந்த கிளைமாக்ஸ் சினிமாத்தனமில்லாமல் இருந்தது அருமை. என்னை பொருத்தவரை இதுவரை வந்த லார்கோ கதைகளில் மிகவும் பிடித்த கதை.







எமனின் திசை மேற்கு (Wild West Special)

சோகம் இழையோடும் எளிமையான யதார்த்தமான கௌபாய் கதை. பொருத்தமான டல்லான வர்ணங்கள் புழுதி நிறைந்த மேற்கு பகுதிக்கு வாசகர்களை அழைத்து செல்கின்றன. கிராபிக் நாவல் வரிசையில் முதலாவதாக வந்த போதே கிராபிக் நாவல் என்றாலே இப்படித்தான் இருக்கும் என்ற standards ஏற்படுத்திய இதழ்.













ஆகாயத்தில் அட்டகாசம் (ப்ளூகோட் பட்டாளம்)

ப்ளூகோட் பட்டாளத்தின் அறிமுக கதை. அமெரிக்கா உள்நாட்டு போரை பின்னணியாக கொண்ட கதையை போரடிக்காமல் நகர்த்தி செல்கிறார்கள். சீரான நகைச்சுவை வசனங்கள் முழுமையான கதைக்கரு போன்றவை சுவாரசியம். பலூன் மூலமாக வேவு பார்க்கும் முறை மூலமாக வரும் நகைச்சுவை சம்பவங்கள் அருமை.












விரியனின் விரோதி (XIII மர்மம்)

இரத்த படலத்தின் இடியாப்ப சிக்கல் கதைக்குரிய prequelஆன இந்தக்கதை ஒரு தொழில்முறை கொலைகாரனின் பார்வையில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. இதுவரை காலமும் கொடூரமான கொலைகாரன் என்று அறியப்பட்ட "மங்கூஸின்" சிறுவயது பிராயத்திலேயே அவனுக்குள்ளே விரோதம் வளர்க்கப்படுகிறது. தொழில்முறை கொலையாளியான ஹான்சை பார்த்து அவனுக்கும் தொழில்முறை கொலையாளியாக வரவேண்டுமென்ற ஆசை வருவது யதார்த்தம். ஹான்ஸ் ஷ்ரைனரை கொலையாளியாக உருவாக்கும் காட்சிகள் சுவாரசியம். ஷ்ரைனரின் முதலாவது கொலையின் பின்னரான பதட்டம் காரணமாக தலைமுடிகள் உதிர்ந்து போகும் காட்சிகள் வாசிப்பவருக்கும் அதேவகையான பதட்டத்தை ஏற்படுத்தும்.








மேற்கே ஒரு சுட்டிப்புயல் (சுட்டி லக்கி)

நான் ஆங்கிலத்தில் Kid Luckyயின் ஒரு சாகசத்தை வாசித்திருந்தேன். அதில் இல்லாத நகைச்சுவையை தேடி ஏமாற்றமடைந்தேன். கோஸ்சின்னி எழுதாத Lucky Luke கதைகள் அவ்வளவாக எடுபடாது. போதாக்குறைக்கு ஆங்கிலம் வேறு அறுவையாக இருக்கும். இதனால் தமிழில் சுட்டி லக்கி எப்படி இருக்குமோ என்ற சந்தேகம் இருந்தது. ஆனாலும் வசனங்களில் இருந்த நகைச்சுவை கதையை தூக்கி நிறுத்தியது. எடிட்டர் விஜயன் இந்த கதைக்காக நிறைய மினக்கெட்டு நகைச்சுவை வசனங்களை உருவாக்கியதாக கூறியிருந்தார். சிறுவர்களுக்கும் உகந்ததான இந்த இதழ் சிறந்த மொழிபெயர்ப்புக்காக வெற்றி பெற்றிருப்பது சிறப்பு.




கொலை செய்வீர் கனவான்களே! (Green Manor லயன் All New Special)

புராதன காலம் தொட்டு மனிதன் மனதில் இருக்கும் தீய எண்ணங்களான குரோதம், வன்மம், பழிக்கு பழி போன்ற இயல்புகளை அடிப்படையாக கொண்ட சிறுகதைகளின் தொகுப்புத்தான் Green Manor. வினோதமான கார்ட்டூன் பாணியிலான சித்திரம் மூலம் 100% சீரியசான விஷயத்தை சொல்ல முயற்சித்திருப்பது புதுமை. சில கதைகள் எழுத்தாளரின் புத்திசாலித்தனத்தை பிரதிபலிக்கிறது. புராதன நெடி வீசும் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு கதைக்களனுக்கு எங்களை இட்டுச்செல்வதில் வெற்றிபெறுகிறது. கோயில்கடை குமரன் அண்ணாவுடன் ஒரு நாள் கதைக்கும்போது Green Manor கதைகளில் ரசித்தவற்றை பற்றி கூறி மகிழ்ந்தார். அவருடன் கதைத்தபின்னர் மீண்டும் ஒருமுறை "ஜான் ஸ்மித்" கதையை வாசித்தேன். அந்த கதையில் "ஜான் ஸ்மித்" என்பவன் பல கொலைகளுக்காக தேடப்படுகிறான். கொலையை துப்பு துலக்கும் இன்ஸ்பெக்டரே சரணடைய வெவ்வேறான காரணங்களுக்காக வெவ்வேறான நபர்களால் நிகழ்த்தப்படும் கொலைகள் நிறுத்தப்படுகின்றன. கடைசியாக கொலைசெய்ய திட்டமிட்டிருந்த ஆசாமி "ஜான் ஸ்மித்" என்று எழுதப்பட்டிருந்த பேப்பர் துண்டை எறியும் கட்டம் கதைக்கு சரியான முடிவை தருகிறது.





வானமே எங்கள் வீதி

இரண்டாம் உலகப்போரை மையமாக வைத்து பல கதைகள் வந்திருக்கின்றன. இந்த கதை விமானங்கள் மூலமாக இடம்பெற்ற தாக்குதல்களை பின்புலமாக கொண்டு அமைக்கபட்ட இந்த non-linear கதை ஏனைய உலகப்போர் கதைகளில் தனித்திருக்கிறது. இரு வேறான காலங்களில் நகர்கின்ற யூகிக்க முடியாத இந்த கதையின் கதையின் போக்கு ஒருவித ஆர்வத்தை மனதில் தோற்றுவிக்கிறது. அடுத்து கதை எப்படி போகுமோ என்ற சுவாரசியம் இங்குள்ள வேறு எந்த கதையும் எனக்கு ஏற்படுத்தவில்லை என்பதே உண்மை.









11th Man: நம்முடைய டைலன் டாக் - அந்திமண்டலம்

டைலன் டாக் முதல் பத்து இடங்களை சின்ன வித்தியாசத்தில் பிடிக்க தவறுகிறார். ஆனாலும் அவரது அறிமுக கதை வித்தியாசமான கதைகளனால் சுவாரசியம் தருகிறது. ஆனாலும் கதையின் தொடக்கத்தில் இருந்த சுவாரஸ்யம் பின்னர் கொஞ்சம் குறைந்து போவதுதான் ஒரே குறை. நேர்த்தியான சித்திரங்களுக்காக இன்னொருமுறை வாசிக்க வேண்டும்.










** உங்களுடைய டாப் டென் இதழ்கள் வேறுவிதமாக இருந்தாலோ உங்களுடைய favorites புறக்கணிக்கப்பட்டாலோ பின்னூட்டத்தில் தெரிவிக்கலாம்.

ஒரு அடையாள அட்டை படலம்!

மாலை அஞ்சு மணிக்கு வரச்சொன்னவள். இப்போது மணி நாலரை. நூறாம் நம்பர் பஸ். ரோட்டில் கொஞ்சம் டிராபிக் இருந்தது. இன்னும் நாலு பஸ் ஹோல்டை தாண்டினால் வெள்ளவத்தை வந்து விடும். ஒரே படபடப்பாக இருந்தது. ஆனால் அது ஒரு சந்தோசப்படபடப்பு. முதன்முறை அல்லவா, கொஞ்சம் அப்படித்தான் இருக்கும் என்று மனதை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டேன். மனம் வேறு எங்கோ சஞ்சரிக்கிறது. நான் கொழும்புக்கு புதுசு. இறங்க வேண்டிய ஹோல்டை விட்டுவிடபோகிறேனோ என்ற எண்ணம் வந்தது. வெள்ளவத்தை "மார்க்கெட்" ஹோல்ட்டுக்கு வரசொல்லியிருந்தாள். வேறு ஏதாவது ஹோல்டில் மாறி இறங்கினாலும் யாரிடமாவது விசாரித்து போய் சரியான இடத்துக்கு போய் சேர்வதற்கு சிங்களம் தெரியாது. அடுத்தது தெகிவளை நகரசபை ஹோல்ட். பிறகு வெள்ளவத்தை ஆர்மி செக்பொய்ன்ட் வரும். சிலநேரம் மறித்து "ஐ.சி" கேட்பான்கள். அப்போதுதான் மனதிற்குள் மின்னலடித்தது. பேர்சை தொட்டுப்பார்த்துக்கொண்டேன். பேர்சை காணவில்லை. அவள் "வா சந்திப்போம்" என்று அழைத்ததால் ஏதோ அவசரத்தில் பேர்சையும் எடுக்காமல் வந்து விட்டதை எண்ணியபோது நெஞ்சில் பகீரென்றது. செக்பொய்ண்டில் செக் பண்ணும்போது "ஐ.சி", போலீஸ் ரிப்போர்ட் இல்லாவிட்டால் முடிந்தது கதை. சந்தேக கேசில் கம்பி எண்ண வேண்டியதுதான். எல்லா பஸ்சையும் செக் பண்ணமாட்டார்கள். ஏதாவது ஒரு பஸ்சை ராண்டமாக நிறுத்தி செக் பண்ணுவார்கள். இந்த பஸ்சை நிறுத்தினால் என் கதை அம்போதான். "ஐ.சி" இல்லாவிட்டால் முதல் குற்றம், சிங்களம் பேசி சமாளிக்க முடியாவிட்டால் இரண்டாம் குற்றம். இவை எல்லாவற்றையும்விட திரு.. திருவென்று.. முழித்தால் மூன்றாம் குற்றம். எனக்கு எதிராக உடனடியாக சுமத்துவதற்கு ஏதுவாக மூன்று குற்றங்கள் இப்போது இருக்கின்றன. உடனடியாக ஜெயில்தான். யாருக்காவது தகவல் சொல்லி மீட்டுச்செல்ல ஒரு கிழமையாகும். ஆனாலும் அதிஷ்டம் இருந்தால் தப்பலாம். இப்போதுதான் முதல்முறையா ஒரு பொண்ணு "கபேக்கு வா..  உன்னோடு எதிர்காலம் பற்றி முக்கியமாக கதைக்கணும்" என்று சொல்லியிருக்கா. லவ் சரியாகும் போல இருக்கும் நேரத்தில் இப்படி முட்டாள்தனமாக "ஐ.சியை" விட்டுவிட்டு வந்திருக்கிறேனே என்று என்னை நானே சபித்துக்கொண்டேன். தலையை சுற்றியது. பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கி மீண்டும் வீட்டுக்கே போனால் அந்த "ரிஸ்க்" இருக்காது. ஆனால் என் லவ் முளையிலேயே கருகி விடும்.

***********************************

அது ஒரு காலம். காசைவிட உயிர் மதிப்பு மிகுந்த காலம். நீங்கள் இந்த திருநாட்டின் உருப்படியான பிரஜைகள் என்று நிரூபிக்கும் முதல் ஆதாரம் நீங்கள் வைத்திருக்கும் "ஐ.சி" எனப்படும் "ஐடேன்டிடி கார்ட்". தமிழில் சொல்வதானால் அடையாள அட்டை. "ஐ.சி" எனப்படும் அந்த வஸ்து குறிப்பிட்ட நபரின் பெயர், முகவரி, மற்றும் சோகமாக போஸ் கொடுக்கும் மூஞ்சியையுடைய போட்டோ போன்ற விபரங்கள் அடங்கிய அட்டை. இந்த அட்டை இல்லாதவர்கள் பதினாறு வயதுக்கு குறைவானவர்களாக இருக்கலாம் அல்லது இந்நாட்டின் பிரஜைகளாக இல்லாதிருக்கலாம், இவை எதுவும் இல்லாவிட்டால் நீங்கள் சந்தேக நபராகவும் இருக்கலாம். கொழும்பில் இருக்கும் நபர்களுக்கு "ஐ.சி" என்பது உடலின் இன்னொரு அங்கம் போன்றது. அது இல்லாமல் வீட்டை விட்டு வெளியே வருவது நீங்களாகவே ஆறடிக்கு ஆறடி அறை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு போய் பாணும், பருப்பும் மட்டுமே சாப்பிட்டு மிச்ச காலத்தை கழிப்பது போன்றது. வீட்டிலிருந்து கிளம்பும்போது அம்மா "பத்திரமா பார்த்து போடா" என்று சொல்லுவதற்கு பதிலாக "ஐ.சியை கொண்டு போடா" என்றுதான் சொல்லுவா. "ஐ.சி"யை தொலைப்பது போன்று வரும் கனவுதான் அக்காலத்தின் படுமோசமான கனவு.

கொழும்பு என்பது ஒரு கனவு தேசம். ரோடு நிறைய கடைகள். எதுவும் கிடைக்கும். ஏ.ல். எக்ஸாமில் சொதப்பினாலும் ஏதாவது படிக்கலாம். எந்த கொம்பனும் வெளிநாட்டுக்கு  போவதற்கு விசா எடுக்க இங்குதான் வந்தாகணும். ஆனாலும் கொழும்பு கெடுபிடிகள் நிறைந்த தேசம். ஆங்காங்கே செக்பாயிண்டுகள் இருக்கும். அடிக்கடி வீதிகள் மூடப்பட்டு வழவழப்பான கார்கள் அணிவகுத்து செல்லும். சரியான காரணம் இல்லாமல் கண்ட இடங்களில் உலாத்தினால், ஒருமுறை மாமியார் வீட்டுக்கு போய் வரவேண்டும். இவ்வாறான சூழ்நிலை காரணமாக, சும்மா காரணமில்லாமல் ஊர் சுற்ற யோசிப்போம். ஆகவே கொழும்பு ஒரு சொர்க்கமா? நரகமா? என்று பட்டிமன்றமே நடத்தலாம். இப்படியான ஒரு நகரத்தில் "ஐ.சி"யை தொலைத்தால் என்ன நடக்கும் என்று சொல்லி தெரியவேண்டியதில்லை. நானும் ஒருமுறை தொலைத்திருக்கிறேன்.

நான் "ஐ.சி"யை தொலைத்த தினம் நன்றாக ஞாபகம் இருக்கிறது. அன்று காலை எழும்பும்போதே மணி எட்டு. மேகங்களால் மூடப்பட்ட மந்தமான காலை. அன்று காலை வழமைக்கு மாறாக, வழமையான குயில்கள் கத்தும் ஓசைக்கு பதிலாக அண்டங்காக்கைகள் கரைந்ததாக ஞாபகம். இன்று ஏதோ விபரீதமாக நடக்கபோகிறது என்று என் மனம் சொன்னது. ஆனால் என்னவென்றுதான் தெரியவில்லை. அவசரமாக ஷேவ் செய்துகொண்டு ஓடிப்போய் பஸ்ஸில் ஏறினேன். கூட்டம் அதிகமில்லை. பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கும்போது கொஞ்சம் கூட்டமாக இருந்ததாக ஞாபகம். இறங்கினேன். தாகமாக இருந்தது. கொஞ்ச தூரத்தில் ஒருத்தன் இளநீர் விற்றுக்கொண்டிருந்தான். ஒரு இளநீர் குடித்தேன். பத்து ரூபா என்றான். பேர்சை எடுக்க துழாவினேன். ம்ஹூம்.. அது இல்லை.. கடைசியாக பஸ்ஸுக்கு காசு எடுத்து கொடுத்ததாக ஞாபகம். எங்கு தேடியும் இருக்கவில்லை.. அவ்வளவுதான்.. கதை முடிந்துவிட்டது.. பேர்சை எவனோ பிக்பொக்கட் எடுத்துவிட்டான். அதில் முப்பது ரூபாய்தான் இருந்தது. அது இப்போது முக்கியமில்லை. என்னுடைய "ஐ.சி" அதில்தான் இருந்தது. தலை சுற்றியது. இளநீர்க்காரன் கையில் நல்ல கூரான அரிவாள் இருந்தது. அவன் வெட்டிய இளநீருக்கு காசு கொடுக்கணும். அதுவேறு பெரிய கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவனுக்கு தமிழ் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. பேர்ஸ் தொலைந்து போனதை இளநீர்க்காரனுக்கு சைகை விளக்கம் கொடுக்க முயற்சித்தேன். அவனும் கத்தியை ஆட்டிக்கொண்டு ஏதோ புரியாத சிங்களத்தில் கேட்டான். கடைசியாக எனது கையிலிருந்த புதிய "நோக்கியா 3310" போனை கொடுத்து "நாளைக்கு காசை தாரேன், அதுவரை போனை வச்சிருங்க" என்றேன்.  "என்ன தம்பி உங்களுக்கு பேச்சு வருமா? நீங்க ஊமைன்னு நெனைச்சேன்.. பத்து ரூபாக்கு போயி போனை தாறீங்க.. நாளைக்கு காசை தாங்க" என்றான். அவனும் தமிழன்தான். நான் வேறு முட்டாள்தனமா சைகை செய்து.. சை.. "ஐ.சி" வேறு தொலைந்து போய்.. அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. ஏதாவது ஒரு செக் பொய்ண்டில் மாட்டினால் கதை கந்தல். வீட்டுக்கு போன் செய்வதற்கு போனில் காசு இல்லை.

இந்த சம்பவம் நடைபெற்ற நேரம் காலை பத்தரை மணி. இடம் கல்கிசை மார்கெட் அருகில். திருவென்று திருவென்று முழித்து கொண்டிருக்கிறேன். அப்போது பார்த்து யாரோ முதுகில் தட்டினார்கள். இதய துடிப்பு சடாரென்று அதிகரிக்க திரும்பினேன். அது கண்ணன். நண்பன்..

"டேய் என்னடா ரோட்டில முழுசிக்கொண்டு நிக்கிற.. சைட் அடிக்க வந்தியா" என்று சிரித்தான்.

"ஐ.சி தொலைஞ்சு போச்சுடா. யாரோ பஸ்சில பிக்பொக்கட் அடிச்சு போட்டாங்கள்" என்று அழாக்குறையாக சொன்னேன்.

"இதுக்கு போய் அழுகிற.. வாடா போலிஸ் ஸ்டேஷனில் கம்ப்ளைன்ட் கொடுப்போம்"

"இல்லடா பயமா இருக்கு.. அங்க போனா என்னை பிடிச்சு ஜெயிலில போடுவாங்கள்"

"சும்மா வாடா.. கம்ப்ளைன்ட் கொடுக்கத்தானே போறோம். அது இல்லாம புது ஐ.சிக்கு அப்ளை பண்ண ஏலாது"

அதுநாள் வரை கல்கிசை போலிஸ் ஸ்டேஷன் எங்கேயிருக்கிறது என்று தெரிந்திருக்காத என்னை கண்ணன் அழைத்துச்சென்றான். போலிஸ் ஸ்டேஷன் நான் நினைத்ததை போலல்லாது விநோதமாக அமைதியாக இருந்தது. ஆனாலும் எனது காலில் நடுக்கம் குறையவில்லை. போலிஸ் கம்ப்ளைன்ட் கொடுப்பதற்காக வரிசையில் காத்திருந்தோம். அப்போது பார்த்து கண்ணன் ஒரு வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கேள்வியை கேட்டான்

"டேய்! எல்லா இடமும் சரியா தேடி பார்த்திட்டியா? முதுகில இருக்கிற BAGஇல தேடி பார்த்திட்டியோ" என்று சும்மா சாதாரணமாகத்தான் கேட்டான்.

ஒரு துளி நம்பிக்கையுடன் BAGஇல் தேடினேன். முதலில் கிடைக்கவில்லை. எல்லா இடமும் தேடினேன். A/L டியூசன் கார்டை வைக்கும் வழமையான இடத்தில் "ஐ.சி" வெளிப்பட்டது. எனது கண்ணை என்னாலேயே நம்பமுடியவில்லை. இதற்கு முதல் நாள்தான் "ஐ.சியை" போட்டோகொப்பி எடுத்துவிட்டு எனது பேர்சில் வைப்பதற்கு பதிலாக BAGஇல் வைத்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. கண்ணனின் முகத்தை பார்த்து சிரிக்க முயன்றேன். அவன் என்னை கொன்றுவிடுவது போல பார்த்தான். "வாடா போவோம்" என்று மெதுவாக காதில் சொல்லி விட்டு விருக்கென்று வெளியேறி விட்டான். ஐ.சி கிடைத்த சந்தோசத்தில் வெளியே வந்தேன்.

கண்ணன் வேகமாக நடந்து போய் கொண்டிருந்தான்.

************************************************************!!!


இந்த கதையெல்லாம் நடந்தது, கிட்டத்தட்ட பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்கு முன்னரான காலப்பகுதியில். ஆனால் இன்று ஐ.சி என்ற வஸ்துவின் மரியாதை கிட்டத்தட்ட பூஜ்யம். நேற்று காலை ஒரு இலங்கையின் குடிமகனுக்குரிய கடமையை ஆற்றவேண்டிய ஒரே காரணத்துக்காக ஜனாதிபதி தேர்தலுக்கு வாக்களிக்க வாக்களிப்பு நிலையத்துக்கு சென்றேன். அங்கிருந்த அதிகாரியிடம் வாக்களிப்பு அட்டையை ஸ்டைலாக கொடுத்தேன். "உங்கட அடையாளத்தை நிரூபிக்க ஐ.சி இருக்கா" என்றார். எனது வாழ்வில் மறுபடியும் ஐ.சி முக்கியத்துவம் பெறக்கூடிய தருணம். இருக்குமோ.... இல்லையோ... என்ற சந்தேகத்துடன் பேர்சை துழாவினேன். பேர்சின் ஒரு ரகசிய உள் பொக்கட்டில் காமாசோமாவேன்று ஐ.சி பரிதாபமாக எட்டிப்பார்த்தது.

பிரம்மாஸ்திரம்!!

 பின்னேரம் நாலு மணி இருக்கும். முன் கேட்டில் மூன்று தரம் டிங்.. டிங்.. என்று சத்தம் கேட்டது. அதுதான் பின்னேர கிரிக்கெட் விளையாட்டுக்கான ரகசிய சமிக்ஞை. முந்தாநாள்தான் ஏழாம் ஆண்டு கடைசி தவணை பரீட்சைகள் முடிந்து ரிப்போர்ட் கார்ட் வந்திருந்தது. ரிப்போர்ட்டில் வந்த மார்க்ஸ் அம்மாவின் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட நியம அளவுகளில் இல்லாததால் லீவு நாட்களிலும் அம்மாவின் கெடுபிடிகள் அதிகமாக இருந்தன. அதனால் "பின்னேர விளையாட்டு" கிழமையில் மூன்று நாட்களுக்கு மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தது. அதனால் ஏனைய நாட்களில் "டியூஷன் போகிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டுத்தான் விளையாட்டுக்கு போகணும். எல்லாமே தீவிரமாக திட்டமிடப்பட்டிருந்தது. பிரசாத் கேட்டில் மூன்று தரம் மெதுவாக தட்டுவான். நான் அந்த சிக்னலை கேட்டு பாடபுத்தகத்தோடு வெளியே வரவேண்டும். என்னை தவிர வேறு யாராவது சத்தம் கேட்டு போய் பார்த்தால் யாரையும் காணமுடியாது. மூணு வீடு தள்ளி இருக்கிற "டியூசன்" அங்கிள் வீட்டுக்கு போக சைக்கிள் தேவைப்படாது. ஆகவே எனது சைக்கிளை தொட்டால் அம்மாவுக்கு சந்தேகம் வந்துவிடும். இரண்டு கிலோமீட்டர் தள்ளி இருக்கிற உப்பு கராஜ்ஜுக்கு போக பிரசாத்தின் சைக்கிளில்தான் தொற்றிக்கொள்ள போகவேண்டும். பிரசாத்துக்கு என்னைவிட ஒரு வயசு குறைவு. ஆனாலும் அவன் வயது பயல்களுடன் சுற்றுவதைவிட என்னுடன்தான் கூடுதலாக சுற்றுவான். அவன் ஒரு கிரிக்கெட் பைத்தியம். அவனுடன் கிரிக்கெட் விளையாட சம்மதிக்கும் யாரும் அவனுக்கு நண்பராகலாம். அந்தவழியில்தான் நான் அவனுக்கு நண்பன்.

நான் பாடபுத்தகத்தோடு வெளியே வந்தேன். பிரசாத்தின் சைக்கிளில் ஏற சைக்கிள் வேகம் பிடித்தது. வேகமாக சைக்கிள் ஓடினால் இன்னும் கூடுதலான நேரம் கிரிக்கெட் விளையாடலாம் என்பதற்காகவே மூச்சிரைக்க பிரசாத் வெறியுடன் ஓடினான். "நத்தை" நந்துவும், முத்துவும் நேரடியாக உப்பு கராஜ்ஜுக்கே வருவார்கள். நாலே நாலு பேர்தான். ஆனாலும் நாங்க விளையாடுற கிரவுண்டின் அளவுக்கு நாலு பேர் அதிகம்தான். எங்கள் ஊரில் "புட் போல்"தான் பேமஸ். கிரிக்கெட் என்றால் சோம்பேறிகளின் விளையாட்டு என்று ஒரு பொதுவான அபிப்பிராயம் இருந்தது. "அது என்னடா விளையாட்டு.. ஒருத்தன் போல் போட.. அதை ஒருத்தன் அடிக்க.. கிரவுண்டுல இருக்கிற மற்ற பத்து பேரும் கொட்டாவி விடுகிறான்கள்" என்று தாத்தா கடுமையாக விமர்சிப்பார். ஆகவே கிரிக்கெட் விளையாட காசு குடுத்ததுதான் ஆள் பிடிக்கவேணும். யன்னல் கண்ணாடிகளை காப்பாற்றிகொள்வதற்காக உள்ளூர் பெருசுகள் செய்யும் சதி என்று பிரசாத் சொல்லுவான். இதுவரை நாலு வீட்டு யன்னலை உடைத்திருக்கிறான். அடுத்த நாள் காசை தந்து விடுவேன் என்று சொல்லி நழுவி விடுவான். அடுத்த நாள் வேறு இடத்துக்கு விளையாட்டை மாற்றிவிடுவோம். இவ்வளவு எதிர்ப்புக்கும் மத்தியிலும் நாங்கள் நாலு பேரும் கிரிக்கெட் விளையாடுவதற்கு ஒரு காரணம் இருந்தது. நாங்கள் நாலு பேருக்கும் "புட் போல்" ஒத்துவராது. "புட் போலில்" தொடர்ந்து ஓடிக்கொண்டே இருக்கவேண்டும். "கோல்" அடிக்க போகும்போது காலை "டாக்கில்" செய்து விழுத்தி விடுவான்கள். பிரசாத் இப்படியான ஒரு சம்பவத்தில் முன் பல்லை இழந்திருந்தான். அந்த பயத்திலேயே கிரிக்கெட்டுக்கு எங்களை இசைவாக்கப்படுத்திக்கொண்டோம்.

உப்பு கராஜ்ஜூக்கு போய் சேர்ந்தபோது முத்துவும், நந்துவும் விக்கெட்டுகளை நாட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். நந்துவின் பட்டப்பெயர் "நத்தை". நாங்கள் அவன் பீல்டிங் செய்யும் பக்கமாக பந்தை அடிப்போம். பௌண்டரி நிச்சயமாக கிடைக்கும். முத்து நல்ல "பாட்ஸ்மன்". பலசாலி. ஆனாலும் உப்பு கராஜ் போன்ற சின்ன மைதானங்களில் அவன் திறமை வீணானது. உப்பு கராஜ் இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னர் ஒரு பெரிய காலி நிலமாக கனவு மைதானமாக இருந்தது. ஆனால் இப்போது சில வீடுகள் முளைத்து விட்டன. அதனால் மைதானம் சுருங்கி நீள் சதுரமாக மாறியது. இதனால் "ஓப்" சைட்டில் அடித்தால், லல்லு மாமா வீட்டு யன்னல்களுக்கு ஆபத்து வரும். "ஓன்" சைட்டில் அடித்தால் உப்புக்குளத்தில் பந்து விழுந்து விடும். ஆகவே ஸ்ட்ரைட்டாக அடித்தால் மட்டுமே சிக்ஸர் அடிக்க முடியும். இப்படியோரு இண்டர்நஷனல் க்ரௌன்ட். ஆனாலும் கிரிக்கெட் மேலிருந்த வெறி எங்களை அங்கே அழைத்துச்செல்லும்.

முத்து முதலாவதாக "பேட்"டை  தூக்கினான். பிரசாத் ஒருவன்தான் அவனுக்கு தைரியமாக பந்துவீச வருவான். பிரசாத் "பாஸ்ட் போலர்" பௌன்டரி லைனுக்கு  அருகாமையிலிருந்து ஓடி வருவான். "வக்கார் யூனுஸ்"தான் அவனது மானசீக குரு. முதல் பந்தை முன்னுக்கு ஒரு ஸ்டெப் வைத்து "ப்லோக்" செய்தான். "சிவமயம்" போட்டு எழுத ஆரம்பிப்பது போல இப்படித்தான் தொடங்குவான். அடுத்த பந்து தூக்கி அடிக்க சிக்ஸருக்கு பறந்தது. அடுத்தது பௌன்டரி. அடுத்த பந்தை பிரசாத் கொஞ்ச ஸ்லோவாக போட பேட்டை மிஸ் பண்ணி முத்துவின் முழங்காலில் பட்டது. "முத்து.. நீ அவுட்டு.. LBW போடா வெளியே" என்று பிரசாத் கத்தினான். ஆனால் முத்து "இல்லடா பாட்டுல(pad) பந்து பட்டாத்தான் LBW.. நீ டீவியில மேட்ச் பார்த்ததில்லையா" என்று சண்டை பிடித்தான். அவனை அவுட் ஆக்குவது கஷ்டம். அவுட் ஆக்கினாலும் வெளியே போக வைப்பது அதைவிட கஷ்டம்.

அடுத்த ஓவர் என்னிடம் வந்தது. நான் "லெக்" ஸ்பின்னர். எனக்கு ஓடுவது என்றாலே அலர்ஜி. பள்ளி விளையாட்டு போட்டிகளில் ஓடி ஒளிவேன். ஓடினால் கால் உளையும். "ஸ்பின்னராக மாறும்" சரித்திரத்தையே மாற்றும் முடிவை எடுத்தேன். முதல் பந்து அரைபிட்ச்சில் விழுந்து சுழன்று அடிப்பதற்கு வாகாக விழுந்தது.. வெளுத்தான்.. சிக்ஸர்.. "இருடா.. ஆறு போலுக்குமே சிக்ஸர் அடிக்கிறேன்" என்று சூளுரைத்தான். அடுத்த பந்து கொஞ்சம் பரவாயில்லை. கஷ்டப்பட்டுத்தான் அடித்தான்.. நந்து விட்டுவிட பௌண்டரி.. 

எனக்கு அடுத்து என்ன செய்வது தெரியவில்லை. அப்போதுதான் எனது

பிரம்மாஸ்திரம் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அந்த நேரம் "சக்லைன் முஸ்தாக்" பிரபலமாக இருந்தார். ஓப் ஸ்பின்னர் என்று சொன்னாலும் பந்தை அடுத்த பக்கமாகவும் திருப்புவார். அவரைப்போலவே நானும் எனது வழமையான லெக் ஸ்பின்னை கொஞ்சம் மாற்றி ஓப் ஸ்பின் போட்டேன். முத்து எதிர்பார்க்கவில்லை. ஓப் ஸ்டம்ப் பறந்தது. "நீ அலாப்புகிறாயடா.. பந்து கல்லில பட்டு அடுத்த பக்கம் திரும்பிட்டுது." என்று பிட்சில் விழுந்திருந்த சின்ன கல்லுகளை சாவகாசமாக தட்டிவிட்டான். அவனது சேர்ட்டை பிடித்து இழுத்து "நீ அவுட்டு.. போடா வெளியே" என்றேன். அவன் என்னை தள்ளிவிட பிட்சில் போய் விழுந்தேன். காலில் தேய்த்து காயம் ஏற்பட்டது. "இப்ப பாருடா உனக்கு குடுக்கிறேன் பாரு" என்று கர்ஜித்துக்கொண்டே எழுந்தேன். எல்லோரும் சிலை போல அதிர்ந்து போய் எனது பக்கமாக பார்த்துக்கொண்டேயிருந்தார்கள். அவர்கள் என்னை பார்க்காமல் எனக்கு பின்னாலிருந்த யாரையோ பார்த்துகொண்டேயிருந்தார்கள். திரும்பி பார்த்தபோது அவர்களைவிட நான் அதிர்ச்சியானேன். அன்பு மாமா முகம் சிவந்தவாறு முறைத்துகொண்டிருந்தார். "டேய் உனக்கு இப்போது டியூஷன் இருக்கு.. ஆனா நீ இங்க என்ன செய்யுற" என்று கர்ஜித்தார். "அம்மாட்ட பொய் சொல்லிட்டாய்.. என்ன பார்க்கிற.. வீட்டுக்கு வா.. தாரேன் பூசை" என்றார்..

அவருடைய "சூப்பர் கப்" மோட்டார் சைக்கிளில் ஏறினேன். மற்றவர்கள் அசையாமல் என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள். வீட்டில் அன்பு மாமாவின் பிரம்மாஸ்திரமான பெல்டினால் நல்ல பூசை கிடைத்தது. அதற்கான காரணம் கிரிக்கெட் மட்டுமல்ல. அதைவிட அபாயகரமான காரணம் ஒன்று இருப்பது பிறகுதான் உறைத்தது. "அக்கா.. இவன் ரிப்போர்ட் கார்டுல கணித பாட மார்க்ஸ் மாத்திப்போட்டான்.. இவன் உண்மையா எடுத்தது நாற்பத்தைந்து மார்க்ஸ்.. ஆனா கள்ளப்பயல் அதை அழிச்சு எழுபத்தைந்து என்று மாற்றிப்போட்டான்" என்று போட்டுடைத்தார். அவ்வளவுதான் பூசையில் அம்மா வேறு சேர்ந்து கொண்டாள். அன்றுதான் கிரிக்கெட் விளையாடிய கடைசி நாள். நல்லதொரு ஸ்பின்னரை இந்த நாடு இழந்து விட்டது..

அவர் ஏன் உப்பு கராஜ் போன்ற ஒதுக்குபுறமான இடத்துக்கு திடீரென்று வந்தார்.. ரிப்போர்ட் கார்டில் நான் செய்த திருகுதாளம் எப்படி அவருக்கு தெரிந்தது என்பது போன்ற கேள்விகளுக்கான விடைகள் இரண்டு வருடங்களுக்கு பின்னர்தான் தெளிவானது. உப்பு கராஜுக்கு பக்கத்தில் இருந்த லல்லு மாமாவின் மகளை சைட் அடிக்க அன்பு மாமா வருவாராம். லல்லுவின் மகள்தான் எங்கள் கணித ஆசிரியையான மாலா டீச்சர். இரண்டு வருஷம் கழிச்சு இப்போது மாலா டீச்சர் அன்பு மாமியாகி விட்டா. "உனக்கு இவன் ரிப்போர்ட்டில் மாற்றினது எப்படி தெரியும்" என்று ஒரு வார்த்தையை அம்மா மாமாவை பார்த்து கேட்டிருந்தால் அன்றையதினம் நிலைமை மாறியிருந்திருக்கலாம்..

ஆனால் கேட்கவில்லை..